S K 17

Αρχές Σεπτέμβρη πίσω στη δουλειά. Με τη Ρ. χωρίσαμε. Στο κανάλι έχει καλυφθεί η θέση του Εμπορικού Διευθυντή.

Από έναν τύπο προερχόμενο από μεγάλη διαφημιστική εταιρία μεν, αλλά χωρίς καμία σχέση με τα μέσα και μετρίου αναστήματος. Το κανάλι μας δίνει τη δυνατότητα να βάλουμε ο καθένας στο γραφείο του μία μεταξοτυπία. Πήραν όλοι Ματίς, Καντίνσκι, Βαν Γκογκ κ.λ.π. Ο Εμπορικός διάλεξε τον Τζέημς Ντιν στην κλασσική φωτογραφία, ακουμπισμένος σε μια κολώνα με το τσιγάρο να κρέμεται από τα χείλια του. Είχε και μια περίεργη σχέση με τα μαθηματικά ο Εμπορικός. Έλεγε συχνά ότι υπ’ αυτόν, η εμπορική πολιτική του καναλιού έκανε στροφή (προς το καλύτερο) 360 μοιρών! Κάπνιζε μονίμως πούρα. Κάθε φορά που είχαμε συνάντηση στο γραφείο του, του έλεγα κάποια στιγμή: «Νίκο, μπορώ να πάρω ένα πούρο;» «Ναι» μου απαντούσε, παίζοντάς το πολύ large. Εγώ έπαιρνα πάντοτε το κουτί και προσέφερα σε όλους όσους κάθονταν γύρω από το τραπέζι. Και βέβαια έπαιρναν όλοι, για να του την σπάσουν. Ακόμη κι ο Στέλιος που δεν κάπνιζε! Και του έλεγε ο Νίκος: «Εσύ ρε Στέλιο δεν καπνίζεις. Τι το θέλεις το πούρο;» Κι ο Στέλιος του έλεγε: «Καπνίζω πούρα μόνο στο σπίτι!»

Μια μέρα εμφανίζεται μια πανέμορφη κοπέλα, η Τ. Όλος ο ανδρικός πληθυσμός του καναλιού παθαίνει πλάκα. Έμαθα ότι ήταν χωρισμένη μ’ ένα αγοράκι. Πολλοί θα ήθελαν, λιγότεροι προσπάθησαν, κανείς δεν πέτυχε. Τον πιο χοντρό τρόπο επέλεξε, βέβαια, ο «Τζέημς Ντιν», που ήταν παντρεμένος με παιδιά. Είχε κι αυτός την ίδια τύχη. Επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, αποφασίζω να κινηθώ τελευταίος. Ακολούθησα μια μακρόχρονη διαδικασία, χωρίς να φαίνομαι. Όταν αποκαλύφθηκα, θες η προσέγγιση που είχα ακολουθήσει, θες η γενικότερη συνθήκη, θες εγώ, βρήκα ανταπόκριση. Και το αποτέλεσμα; Παράδεισος, ή bliss, ή swell.

Όλα υπέροχα. Παρά την αντικειμενική δυσκολία του παιδιού που, εκτός ελάχιστων περιπτώσεων, δεν μας επέτρεπε να μείνουμε μαζί. Στο κανάλι δεν το καταλαβαίνει κανείς. Ενάμιση χρόνο μετά είμαστε Πάσχα στο Κυπαρίσσι της Πελοποννήσου. Έχουμε αφήσει τη μοτοσικλέτα στη προβλήτα και περπατάμε στο χωριό. Όταν γυρίσαμε, βρήκα σφηνωμένη στις ντίζες της μοτοσικλέτας την κάρτα του Σταύρου, ενός συναδέλφου μας. Η μαλακία ήταν ότι εγώ είχα μιλήσει στο Σταύρο για το Κυπαρίσσι σ’ ανύποπτο χρόνο. Όπως ήταν αναμενόμενο μας είδε το επόμενο πρωινό σε μία καφετέρια. Θαύμασα την άνεση και τη ψυχραιμία που χειρίστηκε το θέμα. Εκτίμησα το γεγονός ότι ποτέ δεν είπε σε κανέναν τίποτα.

Το πρώτο καλοκαίρι πηγαίνουμε οδικώς στα Κύθηρα (η Τ. δεν αισθανόταν άνετα με το φουσκωτό και τη θάλασσα). Φθάνουμε βράδυ, και μας πήρε ώρα να βρούμε δωμάτιο. Το επόμενο πρωί ξύπνησα πρώτος και αποφάσισα να πάω να ψωνίσω για το πρωινό μας. Φοράω κοντό παντελόνι. Στην επιστροφή, σε μια στροφή γλιστράει ο μπροστινός τροχός της μοτοσικλέτας. Ενστικτώδικα κατεβάζω το δεξί πόδι για να τη στηρίξω και συνεχίζω. Μετά από μερικά λεπτά αισθάνομαι κάτι ζεστό να κυλά στο δεξί μου πόδι. Σταματάω και βλέπω αίμα να τρέχει. Κατεβάζοντας το πόδι με δύναμη, βρήκε στις ψήκτρες του κυλίνδρου και, όπως ήταν ζεστός, μου το έσκισε. Το σκίσιμο στο καλάμι ήταν αρκετά βαθύ. Φθάνω σπίτι, ξυπνάω την Τ. και, αφού ήπιαμε τον πρωινό καφέ, πηγαίνουμε στο Κέντρο Υγείας (τέσσερεις ώρες μετά το χτύπημα). Ο γιατρός που μου το έραψε μου είπε ότι σε χτυπήματα που θέλουν ράψιμο, αυτό πρέπει να γίνεται το αργότερο σε δύο ώρες. Διαφορετικά «πεθαίνουν» οι ιστοί και μένει σημάδι. Όντως έμεινε. Συμπτωματικά, από το ίδιο Κέντρο Υγείας είχε περάσει χρόνια πριν ο αδελφός μου. Είχε πάθει θερμοπληξία η φίλη του.

Το πρόβλημα ήταν ότι δεν έπρεπε να βραχεί το πόδι. Και να είσαι σε νησί και να είναι καλοκαίρι… Όταν έκανα δε ντους, το πόδι ήταν πάνω στον νιπτήρα. Φοβερή γυμναστική! Αποκτάς γρήγορα μεγάλη ευκινησία. Μετά από λίγες μέρες με τσιμπάει στο (ίδιο) πόδι μια μέλισσα. Έκτοτε δεν έχω ανέβει ποτέ στη μοτοσικλέτα με κοντό παντελόνι. Γυρίσαμε στην Αθήνα μετά από λίγες μέρες χωρίς άλλα επεισόδια, με γεμάτες μπαταρίες αλλά και μερικά σημάδια.