Τον γνώρισα από την Αθηνά. Λίγους μήνες αφότου χωρίσαμε, γνωρίστηκαν και τάφτιαξαν. Με την Αθηνά παραμείναμε φίλοι. Μου είχε μιλήσει για τον Κωστή. Του είχε προτείνει να με γνωρίσει, με το σκεπτικό ότι μας άρεσαν κοινά πράγματα, αλλά εκείνος δεν ήθελε. Τελικά, γνωριστήκαμε με τον Κωστή μετά από δύο χρόνια.
Τόσο της πήρε της Αθηνάς να τον πείσει.
Ήταν cool τύπος, με χιούμορ (νόμισα) και είχε μια φοβερή ικανότητα με τα χέρια του. Μπορούσε να φτιάξει τα πάντα.
Πήγαμε πολλές εκδρομές – δύο ζευγάρια. Με τις μοτοσικλέτες μας ή το φουσκωτό του. Ένα Σαββατοκύριακο πριν χρόνια, πρότεινα να πάμε με το φουσκωτό στο Κυπαρίσσι. Το φουσκωτό του Κωστή ήταν ένα συμβατικό Zodiac 4,20μ. Μπήκαμε 4 άνθρωποι, τα προσωπικά μας πράγματα και τα είδη camping και πάνω από όλα αυτά δύο σκυλίτσες – είπαμε ήταν cool τύπος. Η Ρίτα, που πολλοί αναγνώστες ήδη γνώρισαν, και η Μάρω, μία μαύρη κοκερίνα που την είχαμε βρει με την Ουρανία στη Νέα Μάκρη, τη βάφτισα (έτσι έλεγαν μια ξαδέλφη της Ουρανίας η οποία έγινε έξαλλη όταν το έμαθε) και η Ουρανία την κράτησε.
Χρόνια μετά, καθισμένοι έξω από τη σκηνή στο Κυπαρίσσι ένα απόγευμα, ήταν Πάσχα, είδα να φθάνει στη παραλία ένα μεγάλο (έτσι μου φάνηκε) φουσκωτό. Μου έκανε τέτοια εντύπωση που εκείνη τη στιγμή αποφάσισα ότι θα έπαιρνα κάποια στιγμή δικό μου φουσκωτό. Η Ουρανία ήταν Ελληνοκαναδή. Την παρακάλεσα, όταν θα έφερνε στην Ελλάδα την οικοσκευή της, να μου έφερνε μια εξωλέμβια έτσι κι έτσι – στις προδιαγραφές βοήθησε ο Νότης. Όπερ και έγινε μετά από καιρό. Και βρέθηκα με μια Evinrude 50HP, χωρίς να έχω βάρκα. Η εξωλέμβια έπαιζε για ένα χρόνο, το ρόλο ντεκόρ στο σαλόνι της Ουρανίας, μια κούτα διαστάσεων ψυγείου!
Ένα βράδυ μου ζητάει ο Κωστής να βγούμε οι δυο μας. Κανονίζουμε να βρεθούμε σ’ ένα bar στη Χάριτος στο "Απέναντι". Ήρθε με το αυτοκίνητο της αδελφής του. Όταν τον ρώτησα γιατί, μου ζήτησε να του υποσχεθώ πως ό,τι θα μου έλεγε, θα έμενε μεταξύ μας. Είχε τρακάρει με το δικό του αυτοκίνητο, το οποίο ήταν στο συνεργείο. Δεν ήθελε να μαθευτεί ότι είχε τρακάρει γιατί (μου είπε) οι γνωστοί του τον θεωρούσαν καλό οδηγό! Μου ζήτησε να αγοράσω το φουσκωτό του – αυτός το είχε ανταλλάξει ήδη μ’ ένα μεγαλύτερο, πάλι Zodiac.
Το πήρα. Πεθάναμε με το Λιβέρη να κατεβάσουμε από τις σκάλες του σπιτιού της Ουρανίας την εξωλέμβια διαστάσεων ψυγείου. Ήταν 130 κιλά. Δεύτερη μάχη να τη βάλουμε στο αυτοκίνητο. Την επόμενη μέρα μου τηλεφωνεί ο τύπος που θα τοποθετούσε τη μηχανή στη βάρκα και μου λέει ότι η μηχανή δεν κάνει για το φουσκωτό! Ήταν μακρυπόδαρη – άρα μεγάλη. Καταστροφή. Κάνει μια πατέντα και την τοποθετεί. Είδε μετά από καιρό την πατέντα ο Νότης και κόντεψε να τρελαθεί. Επειδή δεν υπήρχε «θεραπεία», με πείθει να αλλάξω το φουσκωτό με ένα δικό του που θα κατασκεύαζε. Θα ήταν 5,50μ. Έτσι πήρα το Planatech που έχω μέχρι σήμερα. Είναι το δεύτερο Planatech που κατασκευάστηκε. Το πρώτο το είχε πάρει η Μάνια.
No comments:
Post a Comment