Η Μαρία

Τη Μαρία τη βρήκα εκεί. Δούλευε ήδη χρόνια στην εταιρία. Όντας στο ίδιο τμήμα, συνεργαζόμασταν καθημερινά. Έξυπνη, γλυκιά, με ενδιαφέρον να μαθαίνει καινούργια πράγματα, φοβερός τύπος. Παντρεμένη με παιδί. Στην αρχή όλα ήταν φυσιολογικά, δεν είχα καταλάβει τίποτα. Ένα βράδι (το πολλοστό) που ετοιμάζαμε μια παρουσίαση για την επόμενη μέρα κι είχαμε μείνει μόνοι αργά στο γραφείο, έγινε η αρχή. 


Είχε έρθει στο γραφείο μου για να με ρωτήσει κάτι και ενώ συζητούσαμε, ξαφνικά μου είπε ότι αποφάσισε να μου δείξει πόσο καθαρή ήταν και, όπως καθόταν, σήκωσε τη μακριά φούστα που φορούσε κι είδα δύο υπέροχα πόδια κι ένα κατάλευκο κιλοτάκι. Το οποίο μετά την προτροπή της διαπίστωσα ότι, επιπλέον, μύριζε και υπέροχα. Αυτή η ιστορία συνεχίστηκε για πολύ καιρό. Κι ήταν πολύ όμορφη ιστορία. Με τελείως απελευθερωμένες συζητήσεις. Αλλά και με πολύ άγχος κάποιες φορές – ευτυχώς λίγες - από την πλευρά της. Βρισκόμασταν πάντοτε σπίτι μου, εκτός από μία φορά μόνο που οι δικοί της έλειπαν.

Ένα βράδι με είχε καλέσει μια φίλη που γιόρταζε τα γενέθλια της και θα μας έκανε το τραπέζι σ’ ένα εστιατόριο στην Ανάβυσσο. Φθάσαμε με τη Μαρία καθυστερημένοι, γιατί αντιμετωπίσαμε ένα πρόβλημα με το αυτοκίνητο. Στο τραπέζι ήταν και ο Μάκης. Μόλις τους σύστησα γιατί η Μαρία δεν γνώριζε κανέναν και καθίσαμε, ο Μάκης ρώτησε τη Μαρία αν ήθελε να μάθει ελληνικά. Όταν εκείνη απορημένη του απάντησε «Όχι, γιατί;» ο Μάκης της είπε «Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον άλλο λόγο που θα μπορούσε μια κοπέλα σαν εσένα να είναι με αυτόν», δείχνοντας βέβαια εμένα.

Ένα καλοκαιρινό βράδι εμφανίστηκε σπίτι μου με μια συνάδελφό μας. Έμειναν λίγο γιατί θα πήγαιναν στο Ηρώδειο. Πρότεινα μετά τη συναυλία να ξαναέρθουν και δέχτηκαν. Γύρισαν στη μία τη νύχτα απογοητευμένες από τη συναυλία. Αφού συζητήσαμε για περίπου δύο ώρες πίνοντας κρασί, δήλωσαν ότι έκανε πολύ ζέστη και πήγαν για μπάνιο. Πρώτα η Μαρία και μετά η άλλη. Όση ώρα η Μαρία έκανε μπάνιο, έπεισα την άλλη κοπέλα να μείνει σπίτι. Μετά πείσαμε και τη Μαρία. Κοιμηθήκαμε.

Με στήριξε πολύ την εποχή που αντιμετώπιζα ένα σκασμό προβλημάτων, προσωπικά κι επαγγελματικά. Και αυτό θα της το χρωστάω πάντοτε. Πάντα γλυκομίλητη και με περισσή κατανόηση και δεκτικότητα. Και πολύ αξιοπρεπής. Μαζί της επίσης, έμαθα να οδηγώ αυτοκίνητο μόνο με το αριστερό χέρι. Γεγονός που αποδείχτηκε πολύ χρήσιμο, χρόνια μετά, όταν έσπασα το δεξί μου χέρι και ήταν δύο μήνες σε γύψο απ’ το ύψος του ώμου.

Μετά από χρόνια ήρθε η εποχή που χαθήκαμε. Για πολύ καιρό καμμία επικοινωνία ή επαφή. Ο καθένας τη ζωή του. Ένα φθινόπωρο μαθαίνω από κοινό γνωστό μας ότι ο άνδρας της είχε αρρωστήσει το καλοκαίρι και είχε μπει εσπευσμένα στο νοσοκομείο, απ’ όπου δεν βγήκε ποτέ. Η Μαρία δεν έχει απαντήσει από τότε ποτέ σε τηλέφωνο ή μήνυμα. Την είδα τυχαία ένα βράδι στο Skipper, με μια φίλη της εκείνη κι εγώ με την τότε φίλη μου (και μετά γυναίκα μου και τώρα πρώην).
Μπερδευτήκατε; Εγώ να δείτε…

Μαρία;