69

Γύρισα πολύ νωρίτερα απ’ ότι συνήθως. Δεν με περίμεναν γιατί δεν είχε ξανασυμβεί να γυρίσω τόσο νωρίς. Η εξώπορτα δεν ήταν κλειδωμένη. Την άνοιξα και προχώρησα στο εσωτερικό του σπιτιού προσπαθώντας να μην κάνω καθόλου θόρυβο. Κάτι ακαθόριστο ακουγόταν από το βάθος του διαδρόμου – εκεί που ήταν η κρεβατοκάμαρα, κάτι που δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν. Είδα ότι στο πάτωμα υπήρχαν πεταμένα ρούχα.

Ένας διαφορετικός θόρυβος ακούστηκε από την κρεβατόκαμαρα. Έμεινα ακίνητος προσπαθώντας να καταλάβω τι ήταν. Έμοιαζε με βογκητό – δύο διαφορετικά βογκητά. Μ’ έζωσαν τα φίδια γι’ αυτό που επρόκειτο να δω. Άφησα τα πράγματά μου στο γραφείο κι αφουγκράστηκα. Τα βογκητά συνεχίζονταν. Δεν με είχαν ακούσει. Ξαναβγήκα στο διάδρομο, προχωρώντας στις μύτες των ποδιών προς την κρεβατοκάμαρα. Τα πεταμένα ρούχα στο πάτωμα ήταν τώρα περισσότερα.

Πλησιάζοντας περισσότερο, τα βογκητά δυνάμωναν. Ξαφνικά ακούστηκε μια περίεργη πνιχτή κραυγή. Όπα. «Γιατί σε μένα ρε γαμώτο» σκέφτηκα. Μετά από τόσο καιρό που όλα έμοιαζαν και ήταν πολύ καλά. Ήταν τόσο απρόσμενο – δεν είχα καμία ένδειξη.

Έχω πλέον φθάσει στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Τους βλέπω ξαπλωμένους με το κεφάλι και τα χέρια του ενός στα γεννητικά όργανα του άλλου, η γνωστή στάση του τίτλου. Ανάβω το φως και πετάγονται όρθιοι με μάτια ορθάνοιχτα - είναι έκπληκτοι.

- Ρε σεις, πόσες φορές σας έχω πει ότι τα καλά σκυλάκια δεν ανεβαίνουν στα κρεβάτια; Γιατί κάνετε μαλακίες;