January 18, 2008

Δεσίματα


Αφορμή γι’ αυτό το post στάθηκε ένα σχόλιο του De profundis και η απάντηση σ’ αυτό το σχόλιο της Ψυχής, εδώ.

Γιατί δενόμαστε με κάποιους ανθρώπους; Θα μιλήσω για τη δική μου εμπειρία. Έχω δεθεί με γυναίκες που μου άρεσαν, αλλά και τις εκτιμούσα ταυτόχρονα για την προσωπικότητά τους. Για τον πλούτο των αισθημάτων τους. Για τη διάθεσή τους να σου σταθούν σε μια δύσκολη στιγμή. Για τα πράγματα που κατάφεραν στη ζωή τους.

Έχω δεθεί με άνδρες που συμμεριζόμαστε τις ίδιες αξίες και (σε κάποια ζητήματα) τις ίδιες απόψεις. Έχω δεθεί με άλλους με τους οποίους δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής, αλλά θαυμάζω την προσωπικότητά και τον πλούτο των επιχειρημάτων τους. Έχω δεθεί με άνδρες που όποτε είχα πρόβλημα, ήταν πάντα δίπλα μου.




Έχω δεθεί με γονείς γιατί θαυμάζω τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Γιατί τους μαθαίνουν ν’ αγαπούν τα ζώα. Κι έτσι τα παιδιά μαθαίνουν ν’ αγαπούν τους άλλους ανθρώπους. Δένομαι με όλους τους ανθρώπους που ξέρουν ποιοί είναι ακριβώς και δεν έχουν κανένα πρόβλημα μ’ αυτό.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη γιαγιά μου - τη μητέρα της μητέρας μου – που πέθανε το 1980. Το γιατί δεν έχω τη δύναμη να το γράψω. Μόνον αυτό: Αν η ανθρώπινη καλοσύνη είχε πρόσωπο, θα ήταν το δικό Της.






26 comments:

  1. Τι σχόλιο να αφήσω τώρα;
    Ότι και να γράψω είναι περιττό, αλλά δεν μπορώ να μην γράψω και τίποτα, σα να μην πέρασα, σα να μην διάβασα, σα να μη ζήλεψα τη γιαγιά σου.

    ReplyDelete
  2. @Mamma: Ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ευχαριστώ! Αυτό σου λέω μόνο.

    ReplyDelete
  3. Ti zhmia mporei na sou kanoun autes oi giagiades..? Exw mia tetoia k xerw! Erwtas sou lew, erwtas..! :))

    Kalhmera k kalws se vrhka!

    ReplyDelete
  4. @Agent provocateur: Welcome on board!

    ReplyDelete
  5. swellάκο μου, ένα μεγάλο φιλί στο γλυκό και ευαίσθητο πρόσωπό σου(κυριολεκτικά και μεταφορικά):))

    ReplyDelete
  6. Εχουμε τελικά ένα κοινό.Την αγάπη και νοσταλγία για τη γιαγιά ,έφυγε πριν πολλά χρόνια ,σε πολύ μεγάλη ηλικία,και (σίγουρα με πιστεύεις) δεν το έχω ξεπεράση ακόμα.

    Τα τελευτία προς εμένα λόγια της ηταν Παιδάκι μου περάσαμε πολύ ωραία ζωή μαζί.

    Φεύγοντας μου έκανε καί ένα πολύ μεγάλο δώρο ,ήταν η πρώτη φορά (από τις συνολικά δύο) που έκλαψα στη ζωή μου.

    SWELL έχεις δοκιμάσει να απευθύνεσαι στους γύρο σου με τον τρόπο που γράφεις ???Δοκίμασέ το θα τους κάνει καλό.

    ReplyDelete
  7. @Zero: Σ' ευχαριστώ

    @De profundis: Σ΄ευχαριστώ και σου εύχομαι να μην ξανακλάψεις ποτέ στη ζωή σου. Κι αν το κάνεις, να είναι για άφατη ευτυχία.

    @Ψυχή: Ένα μεγάλο φιλί κι από μένα. Για απόψε και για όλο το Σαββατοκύριακο,

    ReplyDelete
  8. Είχα κάποιες μέρες να περάσω από το blog σου και είχα ξεχάσει πόσο με συγκινεί. Δεν θα το ξανααμελήσω. Θα περνάω κάθε μέρα.Μου κάνει καλό....

    ReplyDelete
  9. @Katerina: Καλημέρα και σ' ευχαριστώ!

    ReplyDelete
  10. Κάποιες φορές τα δεσίματα είναι το ίδιο το πεπρωμένο.
    Τότε δεν έχουν λογική εξήγηση.
    Και είναι παντοδύναμα.

    ReplyDelete
  11. @Nota: Πόσο δίκιο έχεις... Καλησπέρα και καλωσήρθες!

    ReplyDelete
  12. @De profundis: Με τον ίδιο τρόπο μιλάω, φίλε μου. Γι' αυτό ακόμα και σήμερα με θυμούνται πολλοί απ' όσους έτυχε να διδάξω.

    ReplyDelete
  13. Και εγω δένομαι κάπως ετσι με τους ανθρώπους. Εμαθα κάποτε οτι δεν πρέπει να δένεσαι αμέσως. Ο αυθορμητισμός δεν με άφηνε οταν ενθουσιαζόμουν με κάποιο άτομο.
    Ετσι ειχα και λάθος επιλογές ή λάθος εκτίμηση της δικής μου στάσης στην πορεία.
    Με όσους ανθρώπους αγαπηθήκαμε αληθινά, έμαθα αργότερα οτι δεθήκαμε πραγματικά.

    ReplyDelete
  14. Νάμαι και εγώ. Πρώτη φορά κάνω βόλτα στη γειτονιά σου και μ΄ άρεσε πολύ. Ειδικά τα σποτς σου για τη "Δικαιοσύνη". Κανείς μας πια δεν πιστεύει ότι είναι ανεξάρτητη. Όσο γι΄ αυτά που σε δένουν με τους ανθρώπους, πράγματι είναι αυτά που και εμένα θα μ΄ έκαναν να δεθώ μαζί τους. Το δέσιμο δεν είναι τίποτε άλλο από το να σε νοιάζει ο άλλος, να θέλεις να είναι καλά. Μ΄ άρεσε που για σένα είναι σημαντικοί οι άνθρωποι που μαθαίνουν τα παιδιά τους ν΄ αγαπούν τα ζώα! Αυτό τα λέει όλα. Όταν μάθεις ν΄ αγαπάς τα ζώα τότε είναι εξασφαλισμένο ότι θ΄ αγαπάς και τους ανθρώπους. Αυτό είναι μονόδρομος και ο φιλόζωος είναι φίλος της ζωής, όποια μορφή και αν έχει αυτή.
    Να είσαι καλά. Θα ξαναπεράσω.

    ReplyDelete
  15. @Marianaonice: Καλησπέρα και καλωσήρθες στη θάλασσά μου. Όταν συναντήσω κάπου τη δικαιοσύνη, θα σε φωνάξω...

    ReplyDelete
  16. Για μια καληνύχρα πέρασα. Αργοπορημένη μάλιστα αλλά με κλωτσάει έξω όλη την ώρα το αγαπητό μου modem (@#$%^&*).

    ReplyDelete
  17. Καλημέρα,όλη μέρα,swellάκο μου:))

    ReplyDelete
  18. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα με φωνάξεις ποτέ!!!
    Την Κυριακάτικη καλησπέρα μου.

    ReplyDelete
  19. Παράξενο, αλλά δεν έχω λόγια. Και φταίνε αυτά που δεν έγραψες... Καλημέρες!

    ReplyDelete
  20. @Marianaonice: Καλησπέρα σου,

    Καλά θα σε φωνάξω έτσι κι αλλιώς. Ξέρε όμως ότι είσαι πάντοτε ευπρόσδεκτη.

    @Koptoraptou: Ήταν εξαιρετικά δύσκολο... Καλησπέρα!

    ReplyDelete
  21. πανεμορφο! Και συγκινητικο :)

    ReplyDelete
  22. Πάντως δεν χρειάζεται να με θαυμάζεις γιά την προσωπικότητά μου καί τον πλούτο των επιχειρημάτων μου,ξέρεις οτι είμαο απλός άνθρωπος και με κάνεις να κοκκινίζω.

    ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ,

    ReplyDelete
  23. @De profundis: Καλημέρα και καλή βδομάδα και σε σένα θαυμαστέ!

    ReplyDelete
  24. και ναι κυριές και κύριοι στην φωτογραφία oi arloumbes.info με το αγαημένο μου σκυλάκι τότε φαρούκ στην Ραφήνα. Πολύ τον αγαπούσα τον Φαρούκ Swell.a

    ReplyDelete
  25. @΄Αυλες Ιδέες: Καλημέρα Οδυσσέα! Όταν γίνεις πολιτικός παράγοντας του τόπου, οι δημοσιεύσεις του Swell θα ρίχνουν φως στο ζωωφιλικό σου παιδικό "κόλλημα". Ας ελπίσουμε ότι τότε δεν θα υπάρχουν Τριανταναστασιάδηδες.

    ReplyDelete

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...