Ήξερα πριν φύγω, ότι το αεροδρόμιο του Ελληνικού θα έκλεινε. Κι ότι τα πάντα θα μεταφέρονταν στο ΕΛ ΒΕΝ. Επειδή το ταξίδι μου θα διαρκούσε δύο μέρες, οπότε θα προλάβαινα να γυρίσω την τελευταία μέρα λειτουργίας του Ελληνικού, φεύγοντας, άφησα το αυτοκίνητο στο Ελληνικό.
Κάτι συνέβη όμως κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και αναγκάστηκα να παρατείνω την παρουσία μου στο εξωτερικό κατά μία μέρα. Έτσι επέστρεψα στην Αθήνα το βράδυ της πρώτης μέρας λειτουργίας του νέου αεροδρομίου. Το αεροπλάνο είχε προσγειωθεί στο ΕΛ ΒΕΝ! Έχω ακόμη το ξυπνητήρι που έδιναν ως δώρο στους επιβάτες, εκείνη την πρώτη μέρα λειτουργίας του αεροδρομίου. Έπρεπε όμως να βρω έναν τρόπο να πάω στο παλιό αεροδρόμιο για να μαζέψω το αυτοκίνητό μου.
Όταν έφτασα στο Ελληνικό, σ’ ένα τελείως άδειο κι ερημωμένο αεροδρόμιο, αισθάνθηκα περίεργα. Περπατώντας προς το parking, είδα έξω από την αίθουσα αναχωρήσεων αυτούς που κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να τους πάρει στο ΕΛ ΒΕΝ. Ήταν όλοι μαζί, έχοντας σχηματίσει έναν κύκλο. Στα βλέμματά τους ήταν ζωγραφισμένες η απορία και η λύπη. «Τί συνέβη και τί θα κάνουμε τώρα;» Ήταν οι σκύλοι του Ελληνικού. Που έμειναν να φυλάνε το κουφάρι του νεκρού.
Έχω έναν καφενέ
ReplyDeleteστου λιμανιού την άκρη
τον έχτισε το δάκρυ
αυτών που μένουνε
και περιμένουνε
Είμαι που είμαι στην πρέσσα, βάζεις και τα κουτάβια στη μέση...
ReplyDeleteΆντε - με πέντε μέρες καθυστέρηση - καλό μηνα!
Η Κοπτοραπτού εχει καθυστέρηση. Πρέπει να ναι έγκυος !
ReplyDeleteSwell αυτο το έχεις ξαναβάλει παλιότερα και ειναι πολυ συγκινητικό.
Πηγαίνω συχνά απο εκεί.
Αν μπεις μεσα μια μερα θα πάθεις το κλάμα της ζωής σου. Κάθε φορά κλαίω μέσα μου.
Και βλέπω και κανα σκύλο πού και πού...
Δεν ξερω γιατι το ξανάβαλες.
Ασχετο, δες αυτό. ( για κάτι που λέγαμε )
Αγαπητέ swell να σου θυμίσω ότι εντελώς τυχαία είχαμε βρεθεί στην ίδια πτήση.
ReplyDeleteΕντελώς τυχαία εσύ καθόσουν δίπλα σε μια ωραιότατη ξανθιά κυρία και στην αρχή
έκανες πως διάβαζες ένα βιβλίο, μετά της έπιασες κουβέντα και χασκογελούσατε ,μετά από διακριτικότητα δεν σε ρώτησα ποτέ τι έγινε ,αν θες μας το γράφεις σε προσεχή ανάρτηση. Νομίζω ήταν τότε που δούλευες σαν ιμπρεσάριος.
Εμένα γ*μ* την τύχη μου με είχαν μεσαίο κάθισμα ανάμεσα σε δυο ξένους.
Για την ιστορία να σημειώσω ότι είμαστε η πρώτη πτήση από το εξωτερικό που προσγειώθηκε στο ΕΛ.ΒΕΛ.
Έχω και εγώ το ρολόι που μας έδωσαν σαν ενθύμιο και με αυτό ξυπνάω τα πρωινά.
@Βάσκες: Θα περάσω για καφέ ένα απόγευμα. Θα περιμένεις;
ReplyDelete@Koptoraptou: Ολο στη πρέσσα είσαι βρε Κοπτοραπτού μου; Και δεν παίρνεις είδηση τι διαδίδει για σένα ο Τζονάκος... Καλό σου μήνα!
@Tzonakos: To ήξερα αυτό που λες. Μάλλον ονειρεύεσαι, ή θυμάσαι κάτι που έχουμε συζητήσει.
@De Profundis: Φίλε μου, δεν έχουμε συνταξιδέψει ποτέ με αεροπλάνο. Οι επιλογές μας αναφορικά με τους προορισμούς δεν συνέπιπταν, πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε. Και, αλήθεια, το αεροδρόμιο ΕΛ ΒΕΛ είναι αυτό της πΓΔΜ;
ReplyDeleteΑχ τι κάνει ο Αλτσχαιμερ. Γυρίζαμε από Βουκουρέστι με ΤΑΡΟΜ
ReplyDelete@De Profundis: Πινόκιο, θα μεγαλώσει η μύτη σου! Δεν έτυχε ποτέ αυτό!
ReplyDeleteβρε μπαγάσα με συγκίνησες! Καλημέρα. Το τι παθαίνω όταν βλέπω σκυλιά αλανιάρικα μόνο τα ίδια θα στο πουνε για τη μάνα τους που τα μαζεύει και τους μιλάει.
ReplyDelete@Cynical: Ειλικρινά χαίρομαι πολύ που "ανακάλυψα" άλλη μία, εξ ίσου ενδιαφέρουσα, ιδιότητά σου.
ReplyDeleteδΕΝ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΚΑΤΑΛΆΒΩ ΤΙ ΑΠΟ ΌΛΑ ΔΕΝ ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ Η ΤΗΝ ΞΑΝΘΙΑ.ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ .ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΣΕ ΛΥΠΑΜΑΙ.
ReplyDeleteswell: στο 3 καθέτως: Κάποιος έλληνας, κατά πως φαίνεται όχι κροίσος, με 11 γράμματα σε υπονομεύει...
ReplyDeleteΕίναι, αλήθεια μια πολύ θλιμμένη εικόνα αυτή.
ReplyDeleteΌμορφα θλιμμένη όμως, σαν πίνακας, σαν φωτογραφία καλλιτεχνική.
Τι να έγιναν άραγε αυτά τα σκυλιά;
@Ενεσούλα: Είναι ακόμα κει. Και περιμένουν...
ReplyDeleteΠάντως μία σκυλίτσα, τη Φλόρα, τηνε μαζέψαμε από το Ελληνικό και τώρα είναι σε σπίτι.
ReplyDelete@Σκύλος της Βάλια Κάλντα: Μπράβο σου Σκύλε! Μακάρι να βρεθούν κι άλλοι "φιλέσκυλοι" άνθρωποι να σπιτωθούν και τα υπόλοιπα.
ReplyDelete