Δεν πάει άλλο. Να είμαστε πότε έτσι και πότε γιουβέτσι. Πιο πολύ γιουβέτσι. Και να στεναχωριόμαστε. Γιατί βασιλεύει ο εγωισμός. Είναι κρίμα, πολύ κρίμα. Να πυροβολούμε ο ένας τον άλλον μέχρι να πέσει κάτω. Εγώ θέλω άλλα, πιο άγρια πράγματα.
Να είμαστε μαζί. Να σ’ έχω αγκαλιά, να σου λέω ψιθυριστά στ’ αυτί πόσο μ’ αρέσεις, πόσο σε θέλω, πόσο… Να σε φιλάω παντού συνέχεια, χωρίς τέλος. Kαι να λιώνεις.
Από την πείνα!
Πάντως το γιουβέτσι μιά χαρά φαγητό είναι.
ReplyDeleteΕκτός αν εννοείς μιά ορφανή απο γιουβέτσι.
@De profundis: Ρε συ, τί θα πει ορφανή από γιουβέτσι;
ReplyDeleteΕίναι μόνο η μανέστρα,χωρίς το κρέας.Μισά πράμματα δηλαδή.
ReplyDeleteκαι για επιδόρπιο σκέτο από πεπόνι
ReplyDelete@likos Δηλαδή μόνο τα σπόρια
ReplyDelete@Monahikoslikos, de profundis: Σας ευχαριστώ πολύ που φροντίσατε το μενού μας!
ReplyDeleteΑν κατάλαβα καλά ο swell για άλλα "ευγενή" πράγματα μιλάει και σεις (ο de Profundis κυρίως) τον νού σας μόνο στην κοιλιά σας τον έχετε.
ReplyDeleteΠάντως, swell, μια φιλικη συμβουλή "εκ των έσω". Καμιά φορά αυτές στις οποίες αναφέρεσαι μπορεί να έχουν πολύ μεγαλύτερη σχέση με τα όπλα. Ή να είναι πυροβολημένες ή το χειρότερο να πυροβολούν χωρίς έλεος.
@Cynical: Πόσο δίκιο έχεις...
ReplyDeleteΝα λιώσει, να λιώσε.
ReplyDeleteΠάντως πείναι και γιουβέτσι στην ίδια παράγραφο δεν νοούνται!
@Bάσκες: Στον de profundis πέστα...
ReplyDeleteΣας παραπέμπω στο έπος του Γιλγαμές όπου στον στίχο ιχς΄τ ο ίδιος ο Αρσουμπανιμπαλ επί λέξει αναφέρει.
ReplyDeleteΟ Έρωτας περνάει από το στομάχι.
Το μακρύ ποτάμι
ReplyDeleteτου εγωισμού
κυλάει αμετάκλητα
προς τη θάλασσα
της σιωπής...
Ωραία τα λες swell
@Breathless: Σ' ευχαριστώ και καλό Σ/Κ! Παίρνε πότε-πότε και καμμιά αναπνοή...
ReplyDelete@De profundis: Καλά, το βιβλίο των ΜΙΚΡΩΝ ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΩΝ το 'χεις στο γραφείο;
Οχι ,τον Τσελεμεντέ.
ReplyDelete@De profundis: Το σημαντικό είναι ότι σταμάτησες τα Αρλεκιν.
ReplyDeleteΈναν de profundis είχες να σε διαβάζει, πάει κι αυτός!
ReplyDeleteΌσο για το ποστ, ο γιατρός είπε να σου χαμογελούμε με κατανόηση...:-)
διαφορετικά μπορεί να γίνεις επικίνδυνος!!!
Είδες ψυχούλα πως μου φέρονται ?
ReplyDeleteΕνώ σε αλλά σπίτια σου μιλάνε με το σεις και με το σας σου λενε ποιηματάκια ,σε κερνάν γλυκό και σε αποχαιρετούν με φιλί………..Εδώ Αγροίκοι Ναυτικοί.
@Ψυχή: Δεν μπορώ τόσα χαμόγελα, με "πνίγουν"...
ReplyDelete@De profundis: Σωστά παρατηρείς ότι σ' αυτό το blog δεν υπάρχουν γλύκες και γλυκανάλατα. Ό,τι υπάρχει πάντως είναι ειλικρινές.
Αν σε ενδιαφέρει η μοτοσυκλέτα, σαν μέσο μετακίνησης, σαν το ιδανικό μέσο περιπέτειας, σαν απόλαυση ή για όλα αυτά που σου προσφέρει δες ΚΑΙ ΑΥΤΟ!
ReplyDeleteΈλα, έλα, παραδέξου το!
ReplyDeleteΚαταβάθος θες να μου μοιάσεις στα μελό κι ας με κοροιδεύεις!
Τελικά, μάλλον, είμαι το πρότυπό σου!!!
Αλλά, δε δε καταλαβαίνουν, τρυφερό μου μωράκι!
Κρίμα!
...Το 'χεις, πάντως!
χαχαχαχαχα
φιλάκια
Αυτές οι καταστάσεις πότε έτσι πότε γιουβέτσι είναι πολύ κουραστικές….
ReplyDeleteΤο έχω δει το εργάκι και δεν λέει….γιατί με το έτσι σου ανοίγει η όρεξη με το «γιουβέτσι» σου κόβεται….και τέτοιου είδους σκοτσέζικα ντους στο τέλος καταλήγουν σε γαστρεντερίτιδα….
Να το προσέξεις….
Υπογραφή : «Η Παθούσα και Μαθούσα»
@Ενεσούλα: Λες; Αλίμονο κάηκα!
ReplyDelete@Lily: Σ' ευχαριστώ για τις συμβουλές.