Pet City

Επειδή μπορεί να μετακομίσουμε σε πολιτισμένο μέρος κι επειδή η Πέρσα και ο Rebel δεν ξέρουν να περπατούν με λουρί (καθ’ ότι αλητεύουν όλη μέρα) κάθε φορά που τους βάζω λουρί γινόμαστε θέαμα. Ψάχνω λοιπόν να βρώ κάτι που έχω δει στο εξωτερικό. Ένα σύστημα με δύο περιλαίμια που ενώνονται μεταξύ τους με μια σταθερή μπάρα, που δεν επιτρέπει στους δύο σκύλους και τα δύο λουριά να μπλεχτούν.

Σταμάτησα το απόγευμα στο Pet City του Γέρακα. Μπαίνω χωρίς να βγάλω το κράνος γιατί είμαι απαισιόδοξος. Βλέπω ένα νεαρό:

- Καλησπέρα, μήπως έχετε αυτό το σύστημα που είναι για δύο σκύλους κι έχει δύο περιλαίμια που ενώνονται με μια μπάρα που κρατάει τα περιλαίμια σε σταθερή απόσταση; Κι έτσι δεν μπορεί ο ένας σκύλος να πλησιάσει τον άλλον ή να μπει μπροστά του.
- Καλησπέρα σας, νομίζω πως έχουμε κάτι.

Εντυπωσιάστηκα. Πηγαίνουμε στο stand των λουριών. Παίρνει κάτι και μου το δίνει. Είναι δύο λουριά που ενώνονται με ένα σφιχτό ελατήριο μήκους 10 πόντων. Νομίζω ότι το ελατήριο παίζει το ρόλο της μπάρας και ρωτάω τον νεαρό:

- Δεν είναι πολύ κοντό αυτό;
- Όχι, αυτό είναι για τους κραδασμούς.
- Του κομπρεσέρ;
- Ποιό κομπρεσέρ;
- Ποιους κραδασμούς;
- Των σκύλων.
- Έχουν οι σκύλοι κραδασμούς;
- Δεν έχουν;
- Όχι.
- Μα πως όχι;
- Mήπως εννοείτε το τράβηγμα;
- Ναι. Κρατάτε τα δύο λουριά από το ελατήριο.
- Δεν μ’ ενοχλεί το τράβηγμα. Εγώ θέλω τους σκύλους σε σταθερή απόσταση μεταξύ τους.
- Α, κατάλαβα. Ελάτε μαζί μου να τηλεφωνήσω μήπως υπάρχει σε κάποιο άλλο κατάστημα.

Τον ακολουθώ, φορώντας ακόμη το κράνος. Παίρνει τηλέφωνο κι όταν του απαντούν μου δίνει το ακουστικό.

- Θέλετε να μιλήσετε εσείς και να εξηγήσετε τι θέλετε;
- Με το κράνος;
- Δεν μπορείτε;
- Όχι. Εσείς δεν έχετε καταλάβει τι θέλω;
- Δεν είμαι σίγουρος.

Αρχίζω να του υπαγορεύω κι αυτός να τα επαλαμβάνει στο τηλέφωνο. Τελειώνω την υπαγόρευση και τον ακούω να λέει:

- Ούτε εγώ κατάλαβα. Κλείνει το τηλέφωνο.
- Δεν έχετε καταλάβει ακόμη τί ψάχνω;
- Όχι.
- Καλά σας ευχαριστώ, γειά σας.
- Γειά σας.

Έφυγα από το Jerk City αισθανόμενος την απόλυτη απόγνωση.