Χάος!

Πήγα να βγάλω εισιτήριο την Παρασκευή. Δεν υπήρχε για το Σάββατο, ούτε για την Κυριακή. Έβγαλα τελικά για σήμερα το απόγευμα στις 5. Και προέκυψαν οι θυελλώδεις άνεμοι και η απαγόρευση του απόπλου ("απαγόρευση τ’ απόπλου" για τα τοπικά ΜΜΕ…).

Προσπαθούσα επί 45 λεπτά το πρωί να τηλεφωνήσω στο Λιμεναρχείο. Είχα 3 τηλεφωνικούς αριθμούς. Δεν απάντησε ποτέ κανένας. Αναγκάστηκα να πάω στο Λιμεναρχείο. Πίσω από μία μπάρα κάθεται ένας νεαρός αξιωματικός.

Περιμένω λίγο πιο πίσω γιατί συζητάει με δύο ναυτικούς – κρατούσαν στα χέρια τους τα ναυτικά τους φυλλάδια. Όταν τελείωσαν κι έφυγαν, πλησίασα τη μπάρα και λέω «καλημέρα». Το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας από την άλλη πλευρά και μούγκα. Συνεχίζω να τον κοιτάω χωρίς να μιλάω. Μετά από λίγο μου λέει «τί θέλετε; » Συνεχίζω να τον κοιτάω. «Τί θέλετε κύριε;» μου λέει. «Περιμένω να μου πείτε καλημέρα.» «Καλημέρα» λέει τελικά. «Πέντε λεπτά για να απαντήσετε σε μια καλημέρα, είναι ικανοποιητική επίδοση για ένα λιμενικό;» ρωτάω. «Τί εννοείτε;» «Τίποτα, πότε θα φύγει το BLUE STAR;» Με στέλνει σ’ άλλο γραφείο. Εκεί ο αξιωματικός μου λέει ότι δεν ξέρει πότε θα φύγει το πλοίο. Τον ρώτησα τρεις φορές μέχρι πότε ισχύει το απαγορευτικό. Και τις τρεις φορές μου απάντησε ότι είχε εκδοθεί στις 3 το πρωί! Προτίμησα να φύγω γιατί είχα αρχίσει να αισθάνομαι απόγνωση. Αλλά και στεναχώρια γιατί στη Σχολή δεν τους μαθαίνουν ούτε τρόπους, ούτε ελληνικά. Αναρωτιέμαι τι τους μαθαίνουν τελικά…

Βρέχει συνεχώς τις δύο τελευταίες μέρες. Οι σκύλοι γυρίζουν όλη τη μέρα στη βροχή. Και η Πέρσα έχει πλέον εμφάνιση σκύλου που δουλεύει σε ανθρακορυχείο! Φοβάμαι μήπως δεν θα μας επιτρέψουν την είσοδο στο πλοίο… Στις 4 το πρωί που θα φύγει τελικά, όπως μας πληροφόρησε ο Σόμπολος.

Ο Γιωργάκης μίλησε στη Βουλή για την κολυμπήθρα του Σιλουάμ! Σύρε και μάθε ελληνικά little George boy (over here George)!