Ήταν φυσικό με το Γιωργάκη και την παρέα του, μετά από μας, να τρελαθεί και η φύση. Εμείς τρελαθήκαμε γιατί, παρ' όλα όσα μας κάνει αυτή η κωλοπαρέα, χθες δεν πλημμυρίσαμε τους δρόμους. Παρ' όλα όσα μας στερεί ο εσμός των ψευτών και κλεφτών, προτιμήσαμε να μείνουμε σπίτι μας ή να πάμε για μπάνιο. Παρ' όλα τα κεκτημένα δικαιώματα που μας ακυρώνει η συμμορία αυτή, εμείς θεωρήσαμε σωστό να μην συμμετάσχουμε στη χθεσινή συγκέντρωση και πορεία. Είμαι σίγουρος ότι οι πρωτοκλασάτοι μαφιόζοι μετά απ' αυτήν την εξέλιξη, άνοιγαν χθες σαμπάνιες...
Γι' αυτό κι εμείς αποφασίσαμε σήμερα να πάμε μια εκδρομή. Πήγαμε στον Καρπενησιώτη. Είχα να πάω πολλά χρόνια. Συνήθως πήγαινα χειμώνα. Κι έτσι δεν περίμενα να δω αυτό που είδα. Η φύση τρελάθηκε κι αυτή! Δείτε το κλαδί που έγινε φίδι:
Ο νεοέλληνας και η γοητεία του καναπέ.
ReplyDeleteΠοιοι είμαστε τελικά οι νεοέλληνες; Η Ελληνική κοινωνία, στην πλειοψηφία της, μερικές δεκαετίες τώρα (ο κάθε ένας με τον τρόπο του), έζησε μέσα σε ένα όνειρο καλοπέρασης, σπατάλης, ωχαδελφισμού, ατομικισμού και πολιτιστικής αποχαύνωσης.
Δεν θα αναφερθώ, για αυτονόητους λόγους, στους φτωχούς καταραμένους των άθλιων μισθών και συντάξεων, που αρκετοί συμπολίτες μας έχουν την ατυχία να παίρνουν.
Πολλοί Δημόσιοι Υπάλληλοι των Υπουργείων, της Εφορίας, των Πολεοδομιών, των ΔΕΚΟ, των Δήμων, των Νοσοκομείων κλπ δεν ζούνε μόνο από τον μισθό τους, αλλά και από επί πλέον αμοιβές (μίζες, φακελάκια, πλαστές υπερωρίες, αργομισθίες, υπέρογκους μισθούς, συμμετοχές σε επιτροπές μαϊμού και άλλα ανάλογα τυχερά του επαγγέλματος).
Πολλοί από τους δημοσίους υπαλλήλους ποτέ δεν έζησαν πραγματικά από τον τυπικό μισθό τους, αλλά δημιουργήσανε κομποδέματα ασφαλείας από παράπλευρες δραστηριότητες (π.χ. υπάλληλος της πολεοδομίας σε νησί με καταθέσεις 1,5 εκατομμύριο ευρώ).
Στην Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών πολλοί κέρδισαν παράνομα πολλά χρήματα. (να είναι τυχαίο ότι στη χώρα μας έχουμε τα περισσότερα σε αναλογία πληθυσμού Τζιπ σε όλη την Ευρώπη;).
Σε τι θίγει αυτούς τους νεόπλουτους με τις μεγάλες καταθέσεις η αφαίρεση από τον μισθό τους ή αργότερα από την σύνταξή τους 400 ή 600 ευρώ;
Θα πρέπει να προσθέσει κανείς και την αγκύλωση του συνδικαλιστικού κινήματος, που από την μία μεριά έχει καταλήξει να είναι ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων των συντεχνιών και από την άλλη να εξυπηρετεί κομματικές σκοπιμότητες.
Αλλά και οι ίδιοι οι ηγέτες του συνδικαλιστικού κινήματος υπηρετούν προσωπικές επιδιώξεις όταν π.χ. λαμβάνουν από τα κόμματα εξουσίας τη διαβεβαίωση ότι θα τους κάνουν βουλευτές (και έχουμε αρκετά τέτοια παραδείγματα).
Έπειτα είναι και το γεγονός ότι κανείς πλέον δεν πιστεύει ότι μπορεί να γίνει κάτι. Συμπολίτευση και σύσσωμη η αντιπολίτευση βράζουν στο ζουμί της παρακμής των ιδεολογιών και κατά συνέπεια και των πολιτικών τους.
Δεν θα παραλείψω να προσθέσω και τον ρόλο των ΜΜΕ, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου πλύση εγκεφάλου των εργαζομένων για τον μονόδρομο των μέτρων της κυβέρνησης.
Έτσι έχουμε το περίεργο φαινόμενο να καταδικάζουν όλοι, σε μεγάλα ποσοστά, τα μέτρα και ταυτόχρονα να κινητοποιούνται ελάχιστοι για να αντιδράσουν. Πολλοί πάλι φαίνονται να έχουν δεχθεί τη μοίρα τους και αντιμετωπίζουν την κατάσταση με πεσμένο ηθικό.
Προ ημερών είχα συνομιλία με φίλο που εργάζεται σε Γερμανική Τράπεζα και μου έλεγε ότι σε συζητήσεις στελεχών της τράπεζας εκφράζεται η μεγάλη έκπληξη για τις λίγες και χλιαρές αντιδράσεις των Ελλήνων εργαζομένων. Πιστεύαμε, λένε, πως θα καιγότανε ο τόπος με πολυήμερες απεργίες και δυναμικές διαδηλώσεις.
Μήπως οι παραπάνω συλλογισμοί δίνουν μία απάντηση για το παράδοξο αυτό;
Η κυρία είναι η νέα νταντά των παιδιών... να προσέχεις μην σου φύγει σαν την προηγούμενη.
ReplyDeleteKώστα Παπ, ο καναπές μας έχει οδηγήσει σε πολλά κακά. Εκτός από τη λατρεία της καλοπέρασης και του ωχαδερφισμού, συνέβαλε σ' ένα βαθμό, να μας κάνει και πολλούς αριθμητικά...
ReplyDeleteΔεν ανησυχώ Λύκε, η προηγούμενη έφυγε όταν γνώρισε τον κηπουρό της όχθης στη φωτό. Στις όχθες του Καρπενησιώτη, υπάρχει μόνο αγριάδα. Ασε που αγαπάει πολύ τα παιδιά. Οπότε καταλαβαίνεις...
ReplyDeleteΠώπω ένα φίδι!!!
ReplyDeleteμα να μην ρίξεις ένα τηλέφωνο να το χαζέψουμε.. :p
Eίδες θαύμα Ευρύνοε; Και συγγνώμη που δεν σου τηλεφώνησα, αλλά με το Βελούχι να ορθώνεται από πάνω σου, δεν είχε σήμα. Ετσι κατάλαβα ότι αυτό που λένε για ερημιά, βουνά και λαγκάδια είναι μαρκετινίστικα φούμαρα.
ReplyDelete