October 30, 2010

Μια οικογένεια "μάλαμα"


Δεν υπάρχει πλέον Γιωργάκης. Εκείνο το κουτορνίθι, που γνωρίζαμε ως γιο της Μαργαρίτας, "πέθανε". O Forest ΓΑμΠ μας άφησε χρόνους. Σήμερα υπάρχει ένας αδίστακτος Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος μας κυβερνά με τον πλέον σκληρό και άδικο τρόπο. Διορισμένος τύραννος από τους ξένους κατακτητές της Ελλάδας. Ένας προδότης, ο οποίος συνειδητά —και προφανώς λαμβάνοντας προμήθεια— ξεπουλάει τη χώρα και το μέλλον των Ελλήνων, για να θησαυρίσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι. Ο πρώην Γιωργάκης δικαιούται πλέον να ονομάζεται Γιώργος, εφόσον κατόρθωσε και ξεπέρασε ένα ρεκόρ, το οποίο μέχρι τώρα φαινόταν αξεπέραστο.

Είναι πιο ψεύτης και πιο υποταγμένος στα ξένα αφεντικά του ακόμα και από τον παππού του.  Πιο καραγκιόζης από τον ίδιο τον "Γέρο". Τον δοτό πρωθυπουργό των Εγγλέζων. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος μας βύθισε στον εμφύλιο. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος "ίδρυσε" τις "Μακρόνησους". Τον πρωθυπουργό, ο οποίος έκανε κρυφές συμφωνίες ακόμα και με τον διάβολο, προκειμένου να επιλεγεί από τους Εγγλέζους για τη θέση του πρωθυπουργού. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος υπέγραφε κρυφές διαβεβαιώσεις στον Βασιλιά για την επάνοδό του στον θρόνο και την ίδια στιγμή μιλούσε στον κόσμο για "λαοκρατία". Τον μόνο πρωθυπουργό, ο οποίος μοιάζει με τον πρώην Γιωργάκη και νυν Γιώργο.  

Απλά πράγματα. Για μια ακόμα φορά το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Ο εγγονός είναι όμοιος με τον παππού του. Το DNA των πολιτικών απατεώνων και προδοτών επιβιώνει μέσα στο χρόνο. Όπως ο Γέρος, θέλοντας να ξεγελάσει τον κόσμο, μιλούσε για "λαοκρατία", ενώ είχε κάνει κρυφές συμφωνίες με φασίστες, "ρίχνοντάς" μας στον εμφύλιο έτσι και ο εγγονός του για τους ίδιους λόγους "έβλεπε λεφτά", ενώ είχε κάνει κρυφές συμφωνίες με τοκογλύφους, για να μας ρίξει στη χρεοκοπία. Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε πλέον να μιλάμε για έναν πραγματικό και άξιο Γεώργιο Παπανδρέου Β’ 

Έναν νέο "παπατζή". Έναν "παπατζή", ο οποίος είναι πλέον βέβαιον ότι είχε κάνει μυστική συμφωνία με ξένους, προκειμένου να "επιλεγεί" για τη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας. Πρωθυπουργός της εποχής του ΔΝΤ. "Διορισμένος" πρωθυπουργός, εφόσον έκανε αυτό, το οποίο δεν τόλμησε να κάνει καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν. Παρέκαμψε κάθε λογική δημοκρατικής "ψηφοφορίας", εφόσον με άλλη "ατζέντα" διεκδίκησε την εξουσία, -"καπελώνοντας" τους αντιπάλους του - και με τη χειρότερη εκδοχή της "ατζέντας" των άλλων κυβερνά. Κέρδισε εκλογές, μοιράζοντας υποσχέσεις —επειδή "λεφτά υπήρχαν"— την ώρα που οι αντίπαλοί του ήταν υποχρεωμένοι να περιοριστούν στην πραγματικότητα και άρα δεν έδιναν υποσχέσεις. 

Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπουμε. Αυτός ο ελεεινός δημαγωγός και ψεύτης λίγες ημέρες μετά τη νίκη του δήλωσε αδυναμία προστασίας της εθνικής μας κυριαρχίας και στην πραγματικότητα μας "χρεοκόπησε" με τον πιο επώδυνο τρόπο, φέρνοντας στην πατρίδα μας το ΔΝΤ. Αυτό είναι το μοναδικό του έργο, με το οποίο θα καταγραφεί στην ελληνική ιστορία. Ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος χρεοκόπησε τους Έλληνες και έσωσε από τη χρεοκοπία τους τοκογλύφους δανειστές τους. Ο "δικός" τους άνθρωπος …σύμφωνα με τις δικές τους εφημερίδες. Ο άνθρωπος, ο οποίος επέλεξε το δικό τους "καλό" εις βάρος του καλού του ελληνικού λαού.

Η τύχη του Γιώργου και το μεγαλύτερο πολιτικό του κεφάλαιο δεν είναι ότι είναι βλάκας, αλλά ότι αυτό μπορεί και το "υποστηρίζει" με τη φάτσα του. Αυτό ήταν το πλεονέκτημά του και αυτό ήταν που παγίδευσε τους Έλληνες. Με "πλατφόρμα" το άλλοθι της προσωπικής του ηλιθιότητας, δεν κρίθηκε εξ αρχής όπως έπρεπε και δεν αξιολογήθηκε από τον λαό η πραγματική του επικινδυνότητα. Τον υποτίμησαν οι Έλληνες, γιατί τον θεωρούσαν απόλυτα βλάκα.  Εντελώς βλάκα.  

Ας δει κάποιος το βίντεο με το τελευταίο προεκλογικό ντιμπέιτ και θα το καταλάβει αυτό. Εκεί θα δει έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο βρισκόταν στο ντιμπέιτ και τι ακριβώς ήθελε να πει. Απλοί τεχνικοί του στούντιο να κάθονταν στη θέση του, καλύτερα θα τα έλεγαν. Από τον δρόμο να έπαιρναν έναν κοινό πολίτη να πει τη γνώμη του, καλύτερα θα τα έλεγε. Οι δημοσιογράφοι των γνωστών "εργαστηρίων δημοσιογραφίας" φαίνονταν μπροστά του τέρατα μόρφωσης. 

Ποτέ και κανένας άλλος πολιτικός στο παρελθόν δεν "μετρήθηκε" τόσο πολύ ως βλάκας όσο ο Γιώργος Παπανδρέου. Στην κυριολεξία γελούσε ο κόσμος τόσο με τον πολιτικό του λόγο όσο και με την πολιτική του σκέψη. Δεν γελούσε μόνον με τα λεκτικά του λάθη. Γελούσε και μ' αυτά που σκεφτόταν …τις λίγες φορές που μπορούσε να το κάνει. Γελούσε κάθε φορά που εμφανιζόταν "άλλος", όταν διάβαζε έτοιμο γραμμένο κείμενο και όταν μεταμορφωνόταν σε "άλλον", όταν τον διέκοπταν. 

Αυτή η εναλλαγή "έξυπνου" και "βλάκα" κάτω από τη "στέγη" της ίδιας βλακόφατσας ήταν κάτι παραπάνω από διασκεδαστική. Όμως, το γέλιο, όταν συνδέεται με την εξουσία, δεν αργεί να βγει "ξινό" σ' αυτούς, οι οποίοι θα υποτιμήσουν τις καταστάσεις και ήταν δεδομένο ότι ο ελληνικός λαός κινδύνευε από την εβραϊκή κωμωδία του Βλάκα. 

Μιλάμε για ολόκληρο σήριαλ. Το σήριαλ του Forest ΓΑμΠ. Ο βλάκας, ο οποίος, κάθε φορά που εμφανιζόταν στο προσκήνιο, υποσχόταν νέα σπαρταριστικά επεισόδια. Ο βλάκας με τους κουραμπιέδες. Ο βλάκας με το ποδήλατο. Ο βλάκας με το κανό. Ο βλάκας με το Mp3. Ο βλάκας με τα ειδικά "γυαλιά", που βλέπει χρήματα. Ο βλάκας, ο οποίος στο άμεσο μέλλον μπορεί να γίνει ορόσημο της ίδιας της έννοιας της βλακείας. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κάποιος ότι μέσα στον χρόνο οι γλώσσες εξελίσσονται και εμπλουτίζονται, εξαιτίας των νέων δεδομένων που ενσωματώνονται μέσα σ' αυτές. 

Κάποτε, για παράδειγμα, ένας Δελαπατρίδης έδωσε νέο όνομα στην έννοια της πολιτικής γελοιότητας και της γραφικής πολιτικής παρουσίας. Κάποτε ένας Μαδράς έδωσε νέο όνομα στην έννοια της "γλωσσομπερδεψιάς", αφήνοντάς μας τη λέξη Σαρδάμ. Σήμερα θα μπορούσε ο βλάκας ΓΑΠ να είναι το αίτιο της εμφάνισης μιας νέας λέξης. Η λέξη βλάκας, όταν θα αναφέρεται σε περιπτώσεις περιορισμένης ή ελάχιστης πολιτικής αντίληψης, θα μπορούσε ν' αντικατασταθεί από τη νέα λέξη ΓΑΠας… Είσαι και πολύ ΓΑΠας… Αυτός ο πολιτικός είναι τελείως ΓΑΠας κλπ... 

Όμως, —όπως εκ των υστέρων διαπιστώνουμε— το πρόβλημα δεν ήταν αυτός ο ΓΑΠας. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν ήταν μόνος του. Αυτός ήταν μια γελοία βιτρίνα. Κάποιοι κρύβονταν πίσω του και αυτοί γνώριζαν τι ήθελαν να κάνουν. Είναι βέβαιο ότι κάποιοι κρύβονταν πίσω του, εφόσον ήταν εμφανές ότι δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος τι ακριβώς έλεγε. Κάποιοι άλλοι του "έγραφαν" τις ομιλίες του, εφόσον, όταν αφηνόταν αβοήθητος, ψέλλιζε κάτι ακατανόητα greeklish. Αυτοί οι κάποιοι δεν εντοπίστηκαν εγκαίρως και αυτό δεν ήταν καλό. Εξαιτίας αυτών των κάποιων και με τη βοήθεια της διαπλοκής των ΜΜΕ και των εθνικών μας εργολάβων, διεκδικούσε την εξουσία. Από την αρχή έλεγε ψέματα σε όλους τους τομείς και ήταν φανερό ότι στόχευε μόνον στην εξουσία… Στόχευε την εξουσία όχι απαραίτητα με αποκλειστικό στόχο τη δόξα ή τη φιλοδοξία. 

Αυτό ήταν εμφανές από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του. Πολύ πριν επιχειρήσει ν' "αναμορφώσει" τη σύγχρονη Ελλάδα, τόλμησε να επιχειρήσει την "αναμόρφωση" της ίδιας της δημοκρατίας, μιλώντας για "συμμετοχική" δημοκρατία. Μίλησε για συμμετοχή του κόσμου στις αποφάσεις μέσω δημοψηφισμάτων και για πολλά άλλα ανέκδοτα. Εκεί έκαναν το λάθος οι Έλληνες. Συνέχιζαν να τον υποτιμούν, ενώ ήδη είχε αρχίσει να δείχνει δείγματα γραφής του. Την ώρα, δηλαδή, που αμπελοφιλοσοφούσε με "συμμετοχικές δημοκρατίες", φαινόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Φαινόταν ότι δεν υπήρχε αρμονία μεταξύ αυτών που έλεγε και αυτών που έκανε. 

Φαινόταν πως ήταν "τηλεκατευθυνόμενος". Φαινόταν —με λίγα λόγια— ότι έπαιρνε από "πίσω" εντολές. Υπήρχαν τα στοιχεία ότι ήταν χαφιές και πράκτορας ξένων υπηρεσιών. Στην αμερικανική πρεσβεία βρισκόταν, όταν ο Σημίτης εντελώς "δημοκρατικά" —αλλά όχι "συμμετοχικά"— του παρέδιδε στη Βουλή το "δακτυλίδι" της διαδοχής. Δεν είχε καθίσει καλά-καλά στην καρέκλα τού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και βγήκε να υποστηρίξει δημοσίως το Σχέδιο Ανάν. Το σχέδιο, το οποίο απέρριπτε η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων και των Ελλαδιτών και άρα για τυπικούς και μόνον λόγους θα έπρεπε αυτός, ο οποίος πρότεινε τη "συμμετοχική" δημοκρατία, στη χειρότερη περίπτωση να μην πάρει θέση υπέρ του. 


Κι όμως, παρόλο που ο κόσμος τα έβλεπε αυτά, δεν τον έστελνε στον διάολο. Παρ' όλο που είχε δείξει "δείγματα γραφής" ως Υπουργός Εξωτερικών. Προδοτικά και αντεθνικά "δείγματα γραφής". Αυτός ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος αναγνώρισε εθνικά δικαιώματα σε πράκτορες της Άγκυρας στη Θράκη. Αυτός μεθόδευε με ξένα κέντρα το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Αυτός, ως Υπουργός Εξωτερικών, χρηματοδοτούσε παράνομα όλες τις ΜΚΟ, οι οποίες δημιουργούσαν προβλήματα στο ελληνικό κράτος. Αν δεν τον διαδεχόταν στη θέση του η "πατριώτισσα" Ντόρα, σίγουρα θα ήταν φυλακή για εκείνες τις χρηματοδοτήσεις. Χρηματοδοτήσεις, οι οποίες έφταναν σε γονείς, συγγενείς και φίλους. 


Και όμως… αυτόν τον ύπουλο και εξαιρετικά "βρόμικο" Υπουργό Εξωτερικών τον άφησε ο κόσμος να διεκδικήσει και την πρωθυπουργική θέση. Ξανά τον υποτίμησε ο ελληνικός λαός και αυτό μπορεί ν' αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον ως το μέγα λάθος του. Γιατί; Γιατί το δις εξαμαρτείν μπορεί να μην χαρακτηρίζει τον άνδρα τον σοφό, αλλά για έναν λαό είναι τουλάχιστον τραγικό. Γιατί ο Γιώργος, όπως είπαμε, δεν ήταν μόνος του. Ο ΓΑΠας δεν είχε να προστατεύσει μόνον τα δικά του ατομικά συμφέροντα. Μια ολόκληρη οικογένεια παρασίτων βρισκόταν πίσω του. Μια οικογένεια, η οποία διαπίστωσε ότι η ήττα στις εσωκομματικές εκλογές την απειλούσε με "τέλος εποχής". Θα τους έδιωχνε ο κόσμος από το πολιτικό προσκήνιο, όπως την "τρίχα από το ζυμάρι". Τότε πανικοβλήθηκε ολόκληρη η οικογένεια. Η αμερικανοεβραϊκή οικογένεια. Η "αποικία" τους στην Ελλάδα έδειχνε ότι θα τους εγκατέλειπε στην τύχη τους και βέβαια στη φτώχεια τους.

Η συνέχεια εδώ.

12 comments:

  1. ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΕΙΣΤΕ ΡΕ ΚΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΔΟΥΝΑΒΕΩΣ.

    ΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΕΧΕΤΕ ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΑΛΛΑ ΑΔΙΚΟ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟ SWELL ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ BLOGS.

    ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΦΩΝΩ ΑΛΛΑ ΣΑΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΑΣ.
    ΞΕΡΩ ΣΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΣΑΣ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΓΝΩΜΗ ΕΙΠΑ ΜΗ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΤΕ ΚΑΤΑΚΑΡΔΑ..............

    ReplyDelete
  2. Bravo Giorgos, μας έδειχνες το τυράκι για να μη δούμε τη φάκα...

    ReplyDelete
  3. Πολύ καλό άρθρο !
    Το blog πετάει !

    ReplyDelete
  4. Ανώνυμε, αν δεν έκλεινες το σχόλιό σου με αυτή τη βαθυστόχαστη δήλωση, θα πάθαινες κάτι;

    ReplyDelete
  5. Λύκε, έχω πει ότι ο Τζέφρυ έχει την εντύπωση ότι απευθύνεται στος προγόνους του. Τους Ινδιάνους.

    ReplyDelete
  6. Παρατηρητή, τα εύσημα ανήκουν σε ΑΥΤΟΝ

    ReplyDelete
  7. Συμφωνώ ρε "τα λέει με τα κύματα" στους προγόνους σας απευθύνεται...

    ReplyDelete
  8. Στους δικούς σου προγόνους αναφέρεται Λύκε. Στην Αμερικάνικη ήπειρο υπήρχαν εκατομμύρια λύκοι. Και τους τίμησαν κάνοντας και ταινία μ' αυτούς, όπου πρωταγωνιστούσε ένας λύκος κι ενας άγνωστος ηθοποιός που τον έλεγαν νομίζω Κέβιν Κόστνερ. Πήρε και Οσκαρ. Ο λύκος.

    ReplyDelete
  9. Δεν έχεις δίκιο "τα λέει με τα κύματα", ο λύκος απλά χτυπουσε παλαμάκια στον μαλάκα Κέβιν που χόρευε, κάτι σαν τα παλαμάκια που βαρούσε ο Τζεμ στο "ζεϊμπέκικο του μαλάκα" που χόρευε ο ΓΑΠας...

    ReplyDelete
  10. Ναι ρε Λύκε, ο ΓΑΠας έκανε ό,τι έκανε ο Λύκος πιστεύοντας ότι θα κερδίσει κι αυτός το "Όσκαρ". Κι όπως έγραψες κι εσύ, θα του το δώσουν σύντομα. Και θα λέγεται ΓΓ του ΟΗΕ.

    ReplyDelete
  11. Είθε να του το δώσουν μπας και τον ξεφορτωθούμε (αν υπάρχουμε ως τότε ως έθνος) επί τέλους....

    ReplyDelete
  12. Απ' το στόμα σου και στου Οbama τ' αυτί Λύκε.

    ReplyDelete

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...