Οι πατρίδες

 

Χθες συνειδητοποίησαμε άλλη μια, ζοφερή κι αυτή, πρωτοτυπία της Ελλάδας.  Μάθαμε ότι η Ελλάδα αποτελεί πολλές πατρίδες.  Μία είναι αυτή που θεωρεί ο Παπαδήμιος κόκκινη γραμμή για να τη "σώσει".  Με κάθε κόστος για τον απλό κόσμο, αλλά αυτό είναι άσχετο για τον Παπαδήμιο.  Η πατρίδα του είναι ίδια με αυτή που είδε χθες στον Πειραιά ο Σα(χλα)μαράς.  Επειδή εισέπραξε κάποια χειροκροτήματα και όχι τα "ευχολόγια" που άκουσαν όλοι οι άλλοι, παντού στην Ελλάδα.  Αγνοώντας ο Σα(χλα)μαράς ότι τα "χειροκροτήματα" μπορεί να ήταν μια προσπάθεια να ζεσταθούν οι άνθρωποι στο τσουχτερό κρύο.  Θα σωθούμε, είπε, με τη βοήθεια του θεού.  Τότε τι σκατά θέλουμε την τρόικα;

Κοινή με των παραπάνω είναι η πατρίδα όλων αυτών που δεν τους άγγιξε η κρίση, το πολύ να μειώθηκαν λίγο τα κέρδη τους. Αυτοί έχουν συνήθως βαρύγδουπα ονόματα, όπως Λάτσης, Βαρδινογιάννης, Κόκκαλης, Δασκαλόπουλος και λοιπές δυνάμεις. Έχουν και τα λεφτά τους έξω.  Αυτά που προσπαθεί να "εντοπίσει" ο Μπακατσέλος.

Η δική μας πατρίδα από την άλλη, είναι αυτή που φρόντισαν όλοι οι παραπάνω επί δεκαετίες να μας φτιάξουν.  Μια "κατασκευή" που δεν έχει τελειώσει ακόμα.  Την κάνουν καθημερινά "καλύτερη".  Την Ελλάδα της ανείπωτης φτώχειας και δυστυχίας.