Η ευφορία της εφορίας και η δυστυχία του φορολογούμενου

Πήγα σήμερα στη ΙΘ' εφορία της Αθήνας, στο Μητρώο. Έζησα το "μεγαλείο" του Δημοσίου και της προσπάθειας που κάνει ο Στουρνάρας για ν' αυξήσει τα έσοδα. Σε ένα χώρο με 5 γραφεία και χωρίς κλιματισμό, υπήρχε μία μόνο υπάλληλος. Μια κοπέλα που έκανε φιλότιμες προσπάθειες να εξυπηρετήσει τις δεκάδες των ανθρώπων που περίμεναν στην ουρά και τη ζέστη.  Αν και υπήρχε δίπλα στον εκτυπωτή κενή θέση εργασίας, η κοπέλα καθόταν σε άλλη θέση κι έτσι όποτε έστελνε κάτι για εκτύπωση, έπρεπε να σηκωθεί από το γραφείο της και να πάει μέχρι τον εκτυπωτή για να πάρει το εκτυπωμένο έγγραφο.

Τα κενά γραφεία συμβόλιζαν το πνεύμα των διακοπών. Για όποιον δυσκολευόταν να το καταλάβει αυτό, πάνω σε ένα από τα γραφεία είχαν απλώσει τρεις ηλιοπροστασίες!

Η αντίστοιχη πινακίδα με τα ιδίου επιπέδου ελληνικά υπάρχει σε όλους τους ορόφους και τα τμήματα της εφορίας, όπως επίσης και στην είσοδο του κτιρίου. Φανταστείτε λοιπόν χωρίς κοινό τις Παρασκευές, πόσοι εφοριακοί θα εργάζονται και πόσοι θα παίρνουν άδεια από τη "σημαία"...

Ένα άλλο πράγμα που "απόλαυσα" ήταν οι συζητήσεις που άνοιγαν μεταξύ τους οι άνθρωποι που περίμεναν στην ουρά. Έτσι, όταν μια κυρία που εξυπηρετιόταν εκείνη τη στιγμή από την κοπέλα, ανέφερε ότι ήταν χήρα και ότι δεν ξαναπαντρεύτηκε γιατί "ένας ήταν αρκετός", μία άλλη κυρία που είχε μαζί της το παιδάκι της 5-6 χρονών, μας πληροφόρησε ότι κι αυτή είχε μόνον έναν άντρα στη ζωή της. Τον οποίο, μας είπε, ότι αφού της έκανε το παιδί τον έδιωξε!

Μπορεί ο Στουρνάρας να μην καταφέρνει ν' αυξήσει τα έσοδα, αλλά μας φέρνει πιο κοντά. Σαν το Nescafe.