Θαύμα!

Εδώ και κάποιες μέρες έχω αναλάβει ένα project από μια εταιρία. To project απαιτεί την παρουσία μου στα γραφεία της εταιρίας στον Άγιο Στέφανο, επί πολλές ώρες καθημερινά. Χθες το πρωί ο γενικός διευθυντής μου ανακοίνωσε ότι για να βοηθηθώ στη δουλειά μου μου παραχώρησε μια γραμματέα, η οποία εκτός από το να βρίσκει και να μου φέρνει τα έγγραφα και τα στοιχεία από τα άλλα στελέχη της εταιρίας που χρειάζομαι, θα αναλάμβανε και το data-entry.

Πηγαίνω στο γραφείο που μου έχουν παραχωρήσει και τη βρίσκω να με περιμένει απ' έξω ακουμπισμένη στον τοίχο. Ήταν μια ψηλή και μάλλον όμορφη κοπέλα. Της συστήνομαι δίνοντάς της το χέρι, το σγίγγει εντυπωσιακά δυνατά για γυναίκα και μου λέει το όνομά της, Ισμήνη.

Ανοίγω την πόρτα του γραφείου και της λέω "περάστε". Περνά και κάθεται αμέσως σε μια καρέκλα που ήταν μπροστά στο γραφείο. Βάζει το ένα πόδι πάνω στο άλλο και παρατηρώ με την άκρη του ματιού μου καθώς την προσπερνώ για να καθίσω στη θέση μου πίσω από το γραφείο, ότι έχει πολύ όμορφα πόδια που αναδεικνύονται από την μάλλον πολύ κοντή φούστα που φορά κι έχει ανέβει ψηλά.

Της ζητώ να μου πει μερικά πράγματα από την επαγγελματική της πορεία. Μου αναφέρει τις εταιρίες που έχει δουλέψει μέχρι τώρα και τα ονόματα και τους τίτλους των ανθρώπων που έχει εξυπηρετήσει γραμματειακά. Τη διακόπτω μετά από λίγο, σηκώνομαι και της λέω ότι θα πάω να φτιάξω ένα καφέ. "Θέλω κι εγώ" μου λέει και με ακολουθεί. Στην κουζίνα τη ρωτώ αν έκανε διακοπές. Μου απαντά καταφατικά και στην ερώτηση "πού πήγες;" μου λέει στη Φολέγανδρο."Έχετε πάει;" με ρωτά. "Ναι" της λέω, "πολλές φορές και πάντοτε έμενα στον Άγιο Νικόλα". Ενθουσιάζεται και μου λέει ότι έχει μαζί της φωτογραφίες από τις διακοπές.

Παίρνουμε τους καφέδες κι επιστρέφουμε στο γραφείο. Δεν έχω προλάβει να καθίσω κι έχει βγάλει από την τσάντα της μια φωτό και μου λέει "αυτή είναι στον Άγιο Νικόλα"! Τη βλέπω και παραλίγο να μου πέσει η κούπα από το χέρι... Γίνονται "θαύματα" σκέφτομαι και ευγνωμονώ τον γέροντα Παστίτσιο...