Όχι άλλη Βάρκιζα!

Κατά τη γνώμη μου η Βάρκιζα αποτελεί την πιο μαύρη σελίδα της ελληνικής ιστορίας ανά τους αιώνες. Την πιο μαύρη στιγμή της ιστορίας, που διαρκεί ακόμα και σήμερα 68 χρόνια μετά… Άρχισε με τη θυσία των αγωνιστών του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ από το επίσημο δεξιό κράτος και τους παρακρατικούς μηχανισμούς του, γιατί δεν «χώνεψαν» ποτέ την αντίσταση κατά του Γερμανού κατακτητή. Τα θύματα αυτής της λευκής τρομοκρατίας, όπως ονομάστηκε, τα πρόσφερε ουσιαστικά το ΚΚΕ με την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας.

Δεν μ’ ενδιαφέρει η σημερινή θέση του ΚΚΕ για τα γεγονότα αυτά. Γιατί θα είναι αντίστοιχης σοβαρότητας με τη θέση του κόμματος για τον Στάλιν και τον Βελουχιώτη…

 Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό χθες, όταν αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στη Βάρκιζα. Σταματήσαμε στο πρώτο λιμανάκι, κατεβήκαμε στη θάλασσα κι αρχίσαμε να περπατάμε στα έρημα βράχια. Οι σκύλοι ενθουσιασμένοι έτρεχαν μπροστά. Κάποια στιγμή η ακτογραμμή έστριβε και χάθηκαν πίσω από ένα μεγάλο βράχο.

Δεν είχα φτάσει ακόμα στο βράχο όταν άκουσα γαυγίσματα και φωνές. Τρέχω και βλέπω τους σκύλους να χοροπηδούν γύρω από έναν ξαπλωμένο άνθρωπο και η Πέρσα να έχει στο στόμα της κάτι. Ο άνθρωπος προσπαθούσε να της το πάρει αλλά η Πέρσα δεν το άφηνε. Πλησιάζω, βλέπω ότι πρόκειται για μια κοπέλα, η Πέρσα έχει στο στόμα της το πάνω μέρος του μαγιό της και φωνάζω «άστο Πέρσα!» Η Πέρσα αφήνει το μαγιό και απομακρύνεται, η κοπέλα γυρίζει έκπληκτη προς το μέρος μου και λέει «Μάζεψε τα σκυλιά σου ρε μαλάκα!» «Με συγχωρείτε» της λέω, «άντε γαμήσου!» μου απαντά.

Όχι, δεν αντέχω άλλη Βάρκιζα…