Το "αλάθητο" κριτήριο του Βενιζέλου

Ως γαμπρός του Μπακατσέλου μπήκε στην πολιτική. Ως φίλος του Λαμπράκη μπήκε στα "μεγάλα σαλόνια" της Αθήνας. Ως συνταγματολόγος και βουλευτής είχε αποφανθεί στη Βουλή ότι ο Τσοχατζόπουλος δεν είχε χρηματισθεί. Ως υπουργός Οικονομικών κάθε υπερψήφιση νομοσχεδίου της Τρόικα, σήμαινε τη σωτηρία μας. Ως υπουργός Εξωτερικών τάχθηκε υπέρ του στοχευμένου χτυπήματος κατά της Συρίας λόγω της χρήσης χημικών όπλων. Οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ δεν έχουν καταλήξει ακόμα ποια από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές στη Συρία χρησιμοποίησαν τα χημικά όπλα.

Παρ' όλα αυτά ο Βενιζέλος άλλη μια φορά κατέληξε χωρίς σκέψη στην απόφασή του. Αδιαφορεί αν σε λίγες μέρες αποδειχτεί κι αυτή λανθασμένη. Εδώ όμως δεν κρίνεται η τύχη του φίλου του Άκη, κρίνεται το μέλλον ενός λαού, του Συριακού, αλλά και οι σχέσεις της Ελλάδας με τον Αραβικό κόσμο. Τις σχέσεις αυτές είναι ικανός να καταστρέψει ο Βενιζέλος. Όπως κατέστρεψαν την Ελλάδα ηθικά και οικονομικά, αυτός και το κόμμα του.

Το γεγονός ότι ο Σα(χλα)μαράς έχρισε τον Βενιζέλο Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών, σημαίνει ότι και οι δύο ψάχνουν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, μια σανίδα σωτηρίας με οποιοδήποτε κόστος.