Καλό ταξίδι Αμαλία!
Σε όλους αυτούς που αγάπησαν την Αμαλία, σε όλους αυτούς που τους άγγιξε η ιστορία της και προσπάθησαν να την κάνουν γνωστή:
«Κανένα ανθρώπινο πλάσμα δεν πεθαίνει την ώρα του θανάτου του, όσο υπάρχουν πάνω στη γη άνθρωποι που το κρατούν ζωντανό με την αγάπη τους.»
Μπ. Μπρεχτ
Κανείς δεν πεθαίνει όσο τον θυμόμαστε !
ReplyDeleteΤραγική σύμπτωση να αφήσω ενα ακόμα σχόλιο στης Αμαλίας και το αμέσως επόμενο να ειναι η είδηση του θανάτου της.
Το πώς ένιωσα ...
Καλό της ταξίδι, θα ζεί μέσα μας !
Η φωνή της θα συνεχίσει μέσα απο άλλους και θα ναι πολλοί.
Το Καλαμάρι
ReplyDeleteΤου ποιητού ιερό, τίμιο καλαμάρι,
που από μέσα σου ένας κόσμος βγαίνει,
κάθε μορφή κοντά σ' εσένα σαν πηγαίνει,
γυρίζει με μια κάποια νέα χάρι.
Πού ηύρε η μελάνη σου τα μυθικά
τα πλούτη! Κάθε κόμπος της, εις το χαρτί σαν στάζει,
ένα διαμάντι περισσότερο μας βάζει
μέσα στης φαντασίας τα διαμαντικά.
Τα λόγια ποιος σε δίδαξε οπού στην μέση
ρίχνεις του κόσμου, και μας ενθουσιάζουν·
και των παιδιών μας τα παιδιά θα τα διαβάζουν
με την ιδία συγκίνησι και ζέσι.
Αυτά τα λόγια πού τα βρήκες που στ' αυτιά μας
ενώ ηχούν σαν πρωτοακουσμένα,
όμως δεν φαίνονται και όλως διόλου ξένα -
σ' άλλη ζωή θα τάξερε η καρδιά μας.
Η πέννα όπου βρέχεις, ωσάν δείκτης μοιάζει
που στο ρολόγι της ψυχής γυρίζει.
Των αισθημάτων τα λεπτά μετρά κι' ορίζει,
ταις ώραις της ψυχής μετρά κι' αλλάζει.
Του ποιητού ιερό, τίμιο καλαμάρι,
που απ' την μελάνη σου ένας κόσμος βγαίνει -
μ' έρχεται τώρα εις το νου πόσος θα μένη
κόσμος χαμένος μέσα σου, σαν πάρη
τον ποιητή μια νύκτα ο ύπνος ο βαθύς.
Τα λόγια θάναι πάντα εκεί· αλλά ποιο ξένο χέρι
θα ημπορέση να τα βρη να μας τα φέρη!
Εσύ, πιστό στον ποιητή, θα τ' αρνηθής.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDelete