S K 6

Κατάφερα να πάω όμως στην Αμερική. Μοιάζει απίστευτο το πώς. Το καλοκαίρι του 1978 διαβάζοντας στη Ραφήνα για την εξεταστική περίοδο κατέβαινα για μπάνιο αργά το μεσημέρι. Μια μέρα στις αρχές Ιουλίου, βλέπω στην παραλία δυο Αμερικάνες να κάθονται σε μια μεριά μόνες τους. Ζητάω να μάθω πληροφορίες. Τις είχε βρει ο Κ. μέσα στο λεωφορείο για τη Ραφήνα. Τον ρώτησαν που θα μπορούσαν να πάνε για μπάνιο κι ο Κ. τις έφερε στα μέρη μας. Ο Θεός να τον έχει καλά. «Και που είναι ο Κ.;» Είχε φύγει, μου είπαν. Πλησιάζω τις δυο Αμερικανίδες και τους πιάνω τη συζήτηση. Ήταν η Lori και η Maria. Παρακολουθούσαν ένα σεμινάριο Νέων Ελληνικών στην Ελληνοαμερικανική Ένωση. Από ευγένεια μου είπαν ότι εντυπωσιάστηκαν από τα αγγλικά μου. Πήγαμε σπίτι και τους έκανα το τραπέζι. Πολύ πλούσιο. Τηγανιτά αυγά με φέτα! Αλλά και πολύ ωραίο ψωμί. Το βράδυ κατεβήκαμε Αθήνα. Έμεναν σε ένα διαμέρισμα στο Κολωνάκι με άλλες τρεις συμφοιτήτριες τους. Συνολικά 5 κοπέλες, όλες Αμερικανίδες!
 

Βγήκαμε οι τρεις μας αρκετές φορές. Εγώ «κυνηγούσα» τη Lori, αλλά δε γινόταν τίποτα. Τόπαιζε Αμερικάνα. Ένα βράδυ η Lori δεν ήρθε κι έτσι βγήκα μόνο με τη Maria. Πήγαμε στη Ραφήνα και της την «έπεσα» έξω – έξω. Την άλλη μέρα μου τηλεφώνησε η Lori «για να μάθει τι κάνω». Αυτό ήταν. Κανονίσαμε να βγούμε μόνοι μας. Η Lori ήταν βίος και πολιτεία. Ιταλοαμερικάνα. Σε ηλικία 13 ετών λέει στους γονείς της ότι θα περάσει το Σαββατοκύριακο στο σπίτι της καλύτερης φίλης της. Στη πραγματικότητα πηγαίνει στο σπίτι του φίλου της, στο Πουέρτο Ρίκο, όπου μένει 15 μέρες! Με αυτό το παρελθόν, φαντάζεστε πόσο «προχωρημένη» ήταν. Φοβερή δασκάλα.
Ένα βράδυ πήρα τους φίλους μου από τη Ραφήνα και πήγαμε επίσκεψη στο σπίτι των 5 Αμερικανίδων. Κεριά μου άναβαν μετά. Οι φίλοι μου.

Το σεμινάριο των κοριτσιών τελείωσε τον Σεπτέμβριο και έφυγαν όλες, πλην της Lori. Μείναμε μαζί και περάσαμε πολύ ωραία – γυρίσαμε όλη την Ελλάδα - μέχρι τα μέσα του Γενάρη, που έφυγε. Τέλη Μαρτίου μου έστειλε πρόσκληση και, μετά από πολλές δυσκολίες, παίρνω visa από την Πρεσβεία και αρχές Απριλίου πηγαίνω Washington!

Στο αεροδρόμιο με περίμενε η Lori με μία φίλη της, την Ann. Όταν φθάσαμε σπίτι, κατάλαβα ότι ήταν η συγκάτοικός της. Έμεναν σε μια ωραία περιοχή, εκτός κέντρου. Το Πανεπιστήμιο George Washington που φοιτούσαν και οι δύο ήταν 10 λεπτά με το αυτοκίνητο και 30 λεπτά μια πολύ ωραία βόλτα με τα πόδια. Αφού μιλήσαμε για λίγο και αφού απάντησα σε όλες τις ερωτήσεις της Lori για τους ανθρώπους που είχε γνωρίσει μαζί μου στην Ελλάδα, μπήκα να κάνω ένα μπάνιο. Την ώρα που είμαι κάτω από το ντους ακούω την πόρτα να ανοίγει και έχω την εντύπωση ότι βλέπω (όσο μπορώ να δω με σαπούνια στα μάτια) πίσω από την κουρτίνα, δύο σκιές να κινούνται.