Κλίνω το νερό, τραβάω τη κουρτίνα και βλέπω τη Lori και την Ann γυμνές να χαμογελούν. «Πρέπει νάσαι κουρασμένος από το ταξίδι και θέλουμε να σε βοηθήσουμε» είπε η Lori. Και μπαίνουν στη μπανιέρα. Τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται στριμόκωλα. Κι όχι μόνο γιατί ήμασταν τρεις σε μια μπανιέρα. Παίρνουν από ένα σφουγγάρι και αρχίζουν το έργο. Η Lori πλάτη και η Ann στήθος. Κινούν τα σφουγγάρια με τον ίδιο ρυθμό και πηγαίνουν προς τα κάτω. Όταν η Ann φθάνει λίγο κάτω από τη μέση αφήνει το σφουγγάρι και χρησιμοποιεί μόνο τα χέρια της. Μετά προσθέτει και το στόμα της. Η Lori στο ίδιο ύψος από πίσω, συμβάλλει στην «ιεροτελεστία». Αυτό ήταν το ωραιότερο μπάνιο που έχω κάνει ποτέ! Και πραγματικά αξέχαστο. Αφού τελειώσαμε πήγαμε στο κρεβάτι.
Μια μέρα πηγαίνω τη Lori στο Πανεπιστήμιο και, αφού την άφησα, άρχισα να περπατάω στους χώρους του Πανεπιστημίου, διαβάζοντας τους πίνακες των ανακοινώσεων που είχαν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Φθάνω στην είσοδο ενός κτιρίου όπου βλέπω να μπαίνουν πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι. Διαβάζω την τοιχοκολλημένη ανακοίνωση έξω από την είσοδο. Ο Philip Kotler επισκεπτόταν το Πανεπιστήμιο και έδινε διαλέξεις πάνω στο management ανοιχτές στο κοινό. Μπήκα στην αίθουσα και «έμεινα». Έξι μήνες, 4 φορές την εβδομάδα.
Πήγαμε και στη Ν. Υόρκη, όπου μείναμε σ’ ένα ξενοδοχείο στο Μανχάταν. Παίρνοντας πρωινό μια μέρα ακούω από το μπουφέ πίσω από το οποίο ήταν δυο σερβιτόροι, χριστοπαναγίες! Όταν τους μίλησα ελληνικά, έπαθαν σοκ. Ήταν στη Ν. Υόρκη 25 χρόνια. Με ρώτησαν αν είχαν σκεπάσει το ρέμα της Φωκίωνος Νέγρη!
Να μας τις γνωρίσεις.
ReplyDelete