Ανθρώπινες σχέσεις (β')

Σε συνέχεια του χθεσινού θέματος, θα ήθελα να αναφερθώ σε μια άλλη μεγάλη κατηγορία ανθρώπων. Αυτών που δεν μπορούν να αντιληφθούν τα κίνητρα των ανθρώπων που τους πλησιάζουν κάθε φορά. Ή αυτών που ενώ καταλαβαίνουν τα κίνητρα των άλλων, δεν αντιδρούν και τους αποδέχονται για δικούς τους λόγους.

Το πιο "τραγικό" είναι όταν δύο τέτοιοι άνθρωποι παντρεύονται. Ο ένας εξαιρετικά ανασφαλής, χρειάζεται δίπλα του χειροκροτητές ή κόλακες, δηλαδή δημιουργεί την αυλή του. Αυτήν που δεν θα τον αμφισβητήσει ποτέ! Ο άλλος προσεγγίζει τον πρώτο, γιατί 99 φορές στις 100 πετυχαίνει έτσι την οικονομική άνεση και εξασφάλιση. Το τελευταίο είναι σύνηθες στους κύκλους των επωνύμων. Όπου επώνυμος είναι στην αρχή ο ένας μόνον από τους δύο ανθρώπους. Ο δεύτερος γίνεται κι αυτός επώνυμος, όταν καταφέρει να συνδεθεί με τον πρώτο, συνήθως συνάπτοντας μια οικονομική συμφωνία, που τις περισσότερες φορές αποκαλείται γάμος.

Το φαινόμενο είναι συνηθισμένο και στους καθημερινούς ανθρώπους. Όπου η ανασφάλεια δεν μας επιτρέπει να καταλάβουμε γιατί μας πλησιάζει κάποιος. Κι ενώ αποδεχόμαστε τους κόλακες και τους χειροκροτητές, απορρίπτουμε όλους εκείνους που, επειδή δεν περιμένουν κάποιο όφελος από τη σχέση τους μαζί μας, μερικές φορές μας ασκούν κριτική. Κι επειδή είμαστε ανασφαλείς, η κριτική μας "σκοτώνει" και γι' αυτό την αποφεύγουμε. Αυτό όμως που πραγματικά μας "σκοτώνει" είναι η ανασφάλεια. Αλλά δεν το ξέρουμε. Περαστικά μας. Sigmund.