Η δεξαμενή

Τα στελέχη που επιλέγει και τοποθετεί ως υπουργούς στη κυβέρνησή του ο Καραμανλής δεν τα γνώριζε προηγουμένως; Και τους ανθρώπους που επιλέγουν μετά οι υπουργοί και στελεχώνουν τα υπουργεία τους, ούτε αυτοί τους ήξεραν προηγουμένως; Προφανώς δεν ξέρουν κανέναν. Δεν εξηγείται διαφορετικά το γεγονός ότι οι γκέλες πέφτουν πλέον σαν το χαλάζι: Τσιτουρίδης, Μαγγίνας, κουμπάροι, σύμβουλοι, παρατρεχάμενοι. Είναι δυνατόν τόσοι πολλοί να αποδεικνύονται τόσο σκάρτοι και λίγοι; Νύχτα τους ψάχνουν και τους βρίσκουν; Αφού ο Καραμανλής αντιμετωπίζει τέτοια αστοχία στην επιλογή των προσώπων, πρέπει να απευθυνθεί σε μια εταιρία ανεύρεσης στελεχών και να αναθέσει σε αυτήν τη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να βλέπουμε γκέλες.

Η επιλογή πάλι της Πάλλη Πετραλιά στη θέση του Μαγγίνα, εντάσσεται κι αυτή στην ίδια λογική της νυχτερινής επιλογής, στο «ψάχνουμε νύχτα κι ό,τι βρούμε». Η Πετραλιά είχε μεσολαβήσει στο ξάδελφο Λιάπη για να καλύψει μέρος του πτητικού έργου της Ολυμπιακής, η Rainair! Η εταιρία που έκανε την καταγγελία στην Κομισιόν κι έτσι άρχισαν τα όργανα για το κλείσιμο της Ολυμπιακής! Τώρα αυτήν την κυρία ο Καραμανλής την τοποθετεί στο υπουργείο Απασχόλησης, στη θέση του Μαγγίνα. Από τον ομορφότερο άντρα στην ομορφότερη γυναίκα! Κυβέρνηση για καλλιστεία είναι αυτή! Προφανώς ο Καραμανλής δεν είχε άλλη επιλογή. Γιατί η δεξαμενή απ’ όπου αντλεί τα στελέχη της κυβέρνησης ο πρωθυπουργός, είναι γεμάτη σκατά. Βόθρος δηλαδή. Και τι άλλο από σκατά μπορείς να βρεις σ’ έναν βόθρο;