Καθώς ανέβαινε τα πρώτα σκαλιά, άρχισε να ακούει και να νοιώθει στο πρόσωπο του το θρόισμα των φύλλων απ’ τα ψηλά δένδρα. Του έκρυβαν όμως τι υπήρχε από πίσω. Λίγο ψηλότερα άκουσε κάτι και σταμάτησε. Χάρηκε όταν συνειδητοποίησε ότι αυτό που είχε ακούσει ήταν νερό.
Λίγο μετά είδε και τη ξύλινη τοξωτή γέφυρα. Ένωνε τις δύο όχθες μιας μικρής λίμνης. Συνέχισε ν’ ανεβαίνει. Ήταν πλέον ψηλότερα από τις κορυφές των δέντρων. Τώρα έβλεπε την ήσυχη θάλασσα. Ήταν σκοτεινή γιατί δεν είχε φεγγάρι εκείνη τη βραδιά. Είδε τον ουρανό με τ’ άπειρα αστέρια και θυμήθηκε την ταράτσα του Λουντέμη. Αναρωτήθηκε για μια στιγμή μήπως τελικά τ’ αστέρια δεν είναι άπειρα. Δεν μπόρεσε ν’ απαντήσει και συνέχισε ν’ ανεβαίνει.
Πάνω στο τελευταίο σκαλί κάποιος είχε αφήσει ένα σαπούνι. Δίπλα κρεμόταν ένα σχοινί.
Νομίζω πως αυτός που προηγήθηκε,άφησε το σχοινί και το σαπούνι για να διευκολύνει την κατάβαση στον επόμενο.Μπορεί όμως να είναι και παγίδα!Γνωρίζοντας ότι ο άλλος θα κοιτάει ψηλά όταν θα ανεβαίνει,εκστασιασμένος από την ομορφιά του τοπίου,θα πατήσει το σαπούνι,θα γλιστρήσει και θα σωριαστεί κάτω.Επειδή όμως δε θέλει να προκαλέσει και ανεπανόρθωτο κακό,τοποθετεί και το σχοινί,για να αρπαχτεί ο άλλος πέφτοντας μες στην απόγνωσή του και να γλιτώσει.
ReplyDeleteΆβυσσος το μυαλό του καθενός!
Η σημειολογία όμως απαιτεί ψάξιμο,όμως! φιλί;)
Από ψηλά κανείς δεν κατεβαίνει με τη θέλησή του ή τον πετάνε ή τον κρεμάνε
ReplyDeleteΚαι στο κρέμασμα σαπόυνι και σχοινί είναι τα χρειώδη
Τα αστέρια είναι άπειρα ,αυτό είναι που μένει σε όσους ανεβαίνουν ψηλα.
ReplyDeleteΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ(ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΑΛΛΟ ΤΙΠΟΤΑ )ΓΛΥΚΑ.
τα αστρα αμετρητα,η ψυχη ανεξηχνιαστη...
ReplyDeleteποιος αραγε μπορει να απντησει?
ποιος θα καταμετρησει τον ουρανο?
ποιος θα αντισταθει στον ηχο των κυμματων?
καταραμενη γεφυρα!
Ψιτ, swell, άσε τα σαπούνια και τα σκοινιά λέμεεεεεεε! Μου σηκώθηκε η τρίχα:-(
ReplyDeleteΚαι έρχομαι να συμφωνήσω με τον Λύκο.
ReplyDeleteΚαλημέρες!
Σκύψε να πιάσεις το σαπούνι!
ReplyDelete