Τι να σου πω… Από πού ν’ αρχίσω και που να τελειώσω. Όταν είμαι έξαλλος. Γιατί φτάνοντας σπίτι νόμισα για μια στιγμή ότι βρισκόμουν δίπλα σε καταρράκτες. Είχαν σπάσει οι σωλήνες του νερού από τον πάγο κι είχε αρχίσει η παράσταση «νερά κάτω από το φεγγάρι». Τουλάχιστον αυτό, το φεγγάρι, είναι πολύ ωραίο. Μου ’κανε παρέα όση ώρα, παγώνοντας κυριολεκτικά, έκανα αναγκαστικά μπάνιο στη θάλασσα.
Αντέχω στο κρύο λοιπόν. Και γενικώς στις όποιες κακουχίες. Ανησυχώ τώρα, μήπως αυτά ακούγονται σαν περιαυτολογία. Και δεν χάνω το χιούμορ μου (που υποτίθεται ότι έχω). Ούτε την ηρεμία μου. Ψυχραιμία, αυτή είναι η λέξη. Αλλά έχω και μια μεγάλη ανάγκη. Θυμήθηκα ένα παλιό τραγούδι του Nat King Cole “People who need people, are the luckiest people in the world”. Να ζεσταίνω τους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Είμαι ευτυχής όταν υπάρχουν κοντά μου άνθρωποι και μπορώ να τους διοχετεύσω αυτό που έχω μέσα μου. Που ένα σκοπό έχει. Να τους ζεστάνει.
Αντέχω στο κρύο λοιπόν. Και γενικώς στις όποιες κακουχίες. Ανησυχώ τώρα, μήπως αυτά ακούγονται σαν περιαυτολογία. Και δεν χάνω το χιούμορ μου (που υποτίθεται ότι έχω). Ούτε την ηρεμία μου. Ψυχραιμία, αυτή είναι η λέξη. Αλλά έχω και μια μεγάλη ανάγκη. Θυμήθηκα ένα παλιό τραγούδι του Nat King Cole “People who need people, are the luckiest people in the world”. Να ζεσταίνω τους ανθρώπους που είναι κοντά μου. Είμαι ευτυχής όταν υπάρχουν κοντά μου άνθρωποι και μπορώ να τους διοχετεύσω αυτό που έχω μέσα μου. Που ένα σκοπό έχει. Να τους ζεστάνει.
Δηλαδή με άλλα λόγια σπάσαν τα νερά.Να σου ζήσει.
ReplyDelete@De profundis,μαζί με τα νερά και τα νεύρα του έσπασαν!!!
ReplyDeleteΚαλημέρα,swellάκο μου:)
@De Profundis: Καλημέρα,υπαινίσσεσαι κάτι;
ReplyDelete@Ψυχή: Καλημέρα και σένα, δεν μου κάνει εντύπωση ότι με δίνεις. Στεγνά.
Στέγνωσες;
ReplyDeleteΠολύ στεναχωρέθηκα όταν το διάβασα, αλλά στο είπα κι αλλού!
Όλα καλά τώρα;
Χειρότερα δε θα ήταν αν σε έδινα βρεγμένα;
ReplyDelete@Ψυχή: Λες να 'τσουζε;
ReplyDelete@Mamma: Περιέργως έχω δει (ζήσει) και χειρότερα. Σ' ευχαριστώ.
ReplyDeleteΕπειδή είναι πρόδηλο ότι μετέχω της κλασσικής παιδείας θα αναφέρω μια παροιμία των Ετρουσκων που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση σου.
ReplyDeleteΟ βρεμένος τη βροχή δεν την φοβάται ,ειδικά αν μένει κοντά στη Λούτσα.
@de profundis, ομολογώ ότι αυτή σου η πολυμάθεια μ'εχει αφήσει άφωνη!
ReplyDeleteΝομίζω και τον οικοδεσπότη:))
@Ψυχή & de Profundis: Επιτρέψτε μου να σας διορθώσω. Λούτσα δεν υπάρχει πλέον. Ανενημέρωτοι...
ReplyDeleteΓνωρίζω οτι κάτι σνομπαρίες την έχουν ονομάσει Αρτέμιδα
ReplyDeletede profundis,να είσαι ανελέητος!
ReplyDeleteΆκου"Ανενημέρωτοι"!Πού νομίζει ότι απευθύνεται... ο μικρός;;;
Ωραία μου ακούγεται η παράσταση "Νερά κάτω από το Φεγγάρι". Την κατέβασαν ή ακόμη παίζεται;;;;
ReplyDeleteΧαχα, δες αυτό.
ReplyDelete@Meropi: Καλημέρα και καλοσώρισες, Το έργο παίζεται κάθε βράδυ Πέμπτη-Κυριακή.
ReplyDeleteΤο έχεις ψάξει μήπως προκαλείς τη μοίρα σου όταν δηλώνεις: "Θαλασσινός με μουσκεμένη από τη θάλασσα οπτική...";
ReplyDeleteΆσε που είσαι και ζώδιο του νερού, στο ξανάπα!!!
Ένυ γουέι, λάτρεψα την τελευταία παράγραφο: "Είμαι ευτυχής όταν υπάρχουν κοντά μου άνθρωποι και μπορώ να τους διοχετεύσω αυτό που έχω μέσα μου. Που ένα σκοπό έχει. Να τους ζεστάνει."
Καλή σου μέρα!
Να σου πω για μένα;;;; Που ο «κοπτοράπτης» με εγκατέλειψε μια κρύα Δευτέρα του χιονιά; Που έκανε «παφ» ο σκληρός του και μου ‘φαγε όλα τα «φουστάνια»; Και κανένας τεχνίτης – και καλά έκανε, τη δικιά μου φαγούρα είχε – δεν εγκατέλειπε το πάπλωμα και το τζάκι του για να ρίξει ένα βλέφαρο στο γέρικο το μηχανάκι που τα κακάρωσε;;;;
ReplyDeleteΌλα καλά; Τι άλλα;
ΥΓ: Αν έχεις τεχνικό της προκοπής στείλ’τον μου. Αν ο δικός μου δεν έρθει μέχρι το απόγευμα, θα αλλαξοπιστήσω!
@Enesoula: Ρε συ λες; Μήπως να τ' αλλάξω σε "μόνιμος κάτοικος ερήμου, με κλειστά από την άμμο μάτια;"
ReplyDelete@Koptoraptou: Υπάρχει μια εταιρία που ανακτά στοιχεία από καταστραμμένους δίσκους γαζωτικών μηχανών. Την ξέρεις;
Swell μου τρυφερέ!
ReplyDeleteμ' αρέσει που λες ότι θέλεις να ζεστάνεις τους ανθρώπους που έχεις κοντά σου. Δείχνει μια ευαίσθητη και τρυφερή φύση
@Mania: Σ' ευχαριστώ πολύ Μάνια μου. Στοργή και Προδέρμ παρέχουμε, με το γυαλόχαρτο μας αντιμετωπίζουν. Άτιμη κοινωνία...
ReplyDelete