Υποτρόπιασα...

- Τρως αλάτι;
- Ναι, γιατί ρωτάς;
- Με μένα θα το στερηθείς!
- Δηλαδή;
- Είμαι τόσο γλυκιά,που αν τρως αλάτι θα σου δημιουργηθεί στερητικό σύνδρομο! Καταλαβαίνεις;
- Τέτοια λέγε μου, για να με αποτρελάνεις…
- Να πίναμε ένα κόκκινο τώρα, παρεούλα μπροστά στη θάλασσα, με την ψύχρα και φωτιά στην παραλία…
- Δεν θα το πιστέψεις. Το ίδιο σκεφτόμουν κι εγώ. Να πίναμε κόκκινο κρασί, στη ζέστη με τη σόμπα και μετά να σηκωνόμουνα και να σε 'παιρνα αγκαλιά.

- Κοινές σκέψεις λοιπόν!
- Θα πηγαίναμε μέσα…
- Ναι…
- Θα σου έβγαζα τα ρούχα φιλώντας σε…
- Ναι…
- Θα γδυνόμουν κι εγώ, θα ξάπλωνες ανάσκελα, θα ερχόμουν πάνω σου, θα σε φιλούσα στο στόμα, μετά στο λαιμό, μετά πιο κάτω, όταν θα έφτανα στη μέση σου, θα σε γύριζα μπρούμητα και θα περνούσα κάθε εκατοστό του σώματός σου από το λαιμό μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών, με τη γλώσσα μου.
- Ναι…
- Μετά θα σε γύριζα πάλι ανάσκελα, θα ξεκινούσα από το στόμα, μετά θα ρουφούσα τις ρόγες σου, μετά πιο κάτω…
- Σταμάτα!
- Κι θα κατέληγα ανάμεσα στα πόδια σου, μέχρι να τελειώσεις στο στόμα μου.
- Σταμάτα σου είπα!
- Τελείωσα.
- Τι ήταν αυτό;
- Ποιό;
- Ξέρεις ποιό… Σαδομαζοχισμός λέγεται αυτό.
- Όταν αρχίζω με το "θα σου έβγαζα τα ρούχα" και απαντάς "ναι" τι μπορεί να είναι η συνέχεια;
- Μυστηριώδης, ανατρεπτική
- Τι λες μωρέ, που βλέπεις το μυστήριο;
- Έχεις δίκιο, μαλακίες λέω. Εννοώ ότι μου είναι δύσκολο.
- Μου δημιουργείς άγχος.
- Καλά, αν σου δημιουργώ άγχος ένταση και άγχος,κι ότι η δική μου αναποφασιστικότητα φταίει που νιώθεις έτσι,ειλικρινά λυπάμαι. Εγώ θεώρησα ότι αυτή η επικοινωνία μας είναι το λιγότερο ευχάριστη και για τους δύο. Ούτε ένταση ήθελα να δημιουργήσω ούτε να αισθάνομαι ενοχικά.
- Καλά, μη λυπάσαι. Κι άλλοι μου δημιουργούν άγχος. Όπως ο Καραμανλής, αλλά δεν τρελαίνομαι…
- Εσύ όχι! Τους άλλους προτιμάς να τρελαίνεις φαίνεται.
- …με τον Καραμανλή. Γιατί αυτός ούτε μου λείπει, ούτε γλυκός μου φαίνεται (πόσο μάλλον γλυκιά), ούτε με ταξιδεύει με τις συζητήσεις μαζί του, ούτε τον θέλω. Άσε που ποτέ δεν του τα έχω πει αυτά. Ενώ σε κάποιον άλλον τα είπα.
- Άσε με να γυρίσω στην προηγούμενη μαυρίλα μου, εκεί τουλάχιστον δεν πλήγωνα κανέναν!
- Λοιπόν, αν σου υποσχεθώ ότι τουλάχιστον εγώ δεν θα ξαναφέρω στη συζήτηση αυτό το θέμα, ούτε κανένα άλλο σχετικό, τι λες;
- Δεν θ’ αντέξεις μωρό μου!
- Έχω φοβερή θέληση. Μη με βλέπεις έτσι.
- Θέληση έχεις! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Θέλω να ξέρεις πως αισθάνομαι πολύ "ζεστά" μαζί σου, κι ας έγινε ό,τι έγινε σήμερα. Μ’ αρέσει να μιλάμε, δεν χορταίνω.
- Θα παχύνεις.
- Χαλάλι σου! Εγώ το μόνο που μπορώ να πω, είναι ότι όταν μιλάμε νιώθω πολύ πολύ ευχάριστα. Ακόμα κι όταν διαφωνούμε έντονα. Αυτό δεν το έχω νιώσει με πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου.
- Ναι. Πως ήταν σήμερα η μέρα σου;
- Συνηθισμένη. Η δική σου;
- Ήσυχη ήταν.
- Ωραία.
- Να σε ρωτήσω κάτι; Να σου βγάλω το πουλόβερ;
- Ρε συ, τι μου υποσχέθηκες;
- Έχεις δίκιο, υποτρόπιασα!