Γνωρίστηκαν πριν πολλά χρόνια στο Λουτράκι. Εκείνος βρέθηκε εκεί στην άδειά του, ως τουρίστας. Εκείνη έμενε στο Λουτράκι. Το πώς πρωτοσυναντήθηκαν παραμένει άγνωστο. Κεραυνοβόλος έρωτας. Στην αρχή όλα έμοιζαν ρόδινα. Παντρεύτηκαν και έκαναν και δυο παιδιά. Σιγά-σιγά αυτός άρχισε να βγάζει τον αληθινό του εαυτό. Τελείως αδιάφορος για τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Και βίαιος απέναντι στα τελευταία. Λεκτικά και φυσικά.
Έμειναν μαζί. Εκείνη υπέμενε ακόμη και τις (λίγες;) απιστίες του. Όταν οι φίλες της και, από ένα σημείο και πέρα και τα παιδιά της, την προέτρεπαν να χωρίσει, αυτή το απέρριπτε, κινούμενη προφανώς από ανασφάλεια. Τα χρόνια πέρασαν, έγιναν περισσότερα από πενήντα. Πριν 5 χρόνια (στα 85) αυτός παρουσίασε αλτσχάϊμερ. Πλέον «πηδάει» 24 ώρες το 24ωρο τη γυναίκα του, της διαλύει τα νεύρα. Αλλά τώρα είναι άρρωστος και δεν το καταλαβαίνει. Ενώ όταν ήταν υγιής, η γυναίκα του ζούσε μια απέραντη «ευτυχία». Εξ αιτίας εκείνης της γαμημένης μέρας και στιγμής που τον συνάντησε στο Λουτράκι.
Έμειναν μαζί. Εκείνη υπέμενε ακόμη και τις (λίγες;) απιστίες του. Όταν οι φίλες της και, από ένα σημείο και πέρα και τα παιδιά της, την προέτρεπαν να χωρίσει, αυτή το απέρριπτε, κινούμενη προφανώς από ανασφάλεια. Τα χρόνια πέρασαν, έγιναν περισσότερα από πενήντα. Πριν 5 χρόνια (στα 85) αυτός παρουσίασε αλτσχάϊμερ. Πλέον «πηδάει» 24 ώρες το 24ωρο τη γυναίκα του, της διαλύει τα νεύρα. Αλλά τώρα είναι άρρωστος και δεν το καταλαβαίνει. Ενώ όταν ήταν υγιής, η γυναίκα του ζούσε μια απέραντη «ευτυχία». Εξ αιτίας εκείνης της γαμημένης μέρας και στιγμής που τον συνάντησε στο Λουτράκι.
Από koptoraptou:
ReplyDeleteΑχ! Και να ‘ξερες πως τις φοβάμαι αυτές τις μέρες! Αυτές τις γαμωσυγκυρίες, αυτά τα κουλά συναπαντήματα της ζωής που μπορούν να σου πηδήξουν τη δικιά σου ζωή. Μακριά από κακοτοπιές, αγαπημένε. Και όταν ερωτεύομαστε, πρώτα να ψιλοτσιμπιόμαστε, για να σιγουρεύτουμε ότι πρόκειται περί έρωτος και όχι περί κορωνάτης λαλακίας, που θα πληρώσουμε χρόνια μετά. Αλλά θα μου πεις αυτά δεν τα ξέρει κανείς... Την καλημέρα μου!
@Koptoraptou: Εγώ κυρία μου, τσιμπιέμαι πάντοτε. Το ξεχνάω μόνον όταν εντυπωσιάζομαι πολύ από τον άλλο.
ReplyDeleteswell, σε βλέπω πολύ μοιρολάτρη. Δεν μπορεί μια στιγμή (with measure zero) να καθοριζει την αιωνιότητα. Οι ψυχαναλυτές λένε ότι κάπου βολεύεται κι ο κώλος μας μεσα στη "δυστυχία".
ReplyDeleteΚαλό σας απόγευμα.
Ας ρωτησουμε τη γυναίκα ,μονο αυτη ξερει αν και πόσο τη γέμιζε η είχε ανάγκη από αυτή τη σχέση .Δεν μπορει καποια θετικά θα έβρισκε για να υπομένη τα αρνητικά.
ReplyDelete@Cynical: Το να παρατηρείς και να σχολιάζεις τη (ζοφερή) πραγματικότητα, δεν είναι μοιρολατρεία, αγαπητή αλσήνικαλ.
ReplyDelete@De profundis: Aν τη ρωτήσεις η απάντηση θα είναι "το μαύρο μου το κεφάλι φταίει. Τίποτα θετικό δεν υπήρχε."
Τρομερό πάντως αν το σκεφτείς πόσα πράγματα φέρνει μια στιγμή.
ReplyDelete