July 3, 2008

Το ταξίδι

Η μεταφορά μέχρι τον Πειραιά ήταν άνετη. Η άνεση αυτή στοίχισε 1100 ευρώ. Τόσο έκανε η μπαγκαζιέρα οροφής (για να βάλω τα ρούχα μου) κι οι σκύλοι να έχουν στη διάθεσή τους όλο το αυτοκίνητο, από τα μπροστινά καθίσματα και πίσω. Μπήκαμε στο πλοίο ευτυχώς νωρίς. Και λέω ευτυχώς γιατί ο Rebel φοβόταν ν’ ανέβει τις σιδερένιες σκάλες που βρίσκονται εξωτερικά στο πλοίο. Γέλιο της αρκούδας και κλάμα (πραγματικό) ο σκύλος. Στο ταξίδι έμειναν στο κατάστρωμα και μετά το πρώτο κατούρημα βαλίτσας επιβάτη, τους έδεσα.
Τη νύχτα την πέρασαν μόνοι τους. Δεν διανοήθηκα να τους πάρω στην καμπίνα, γιατί για να πάμε εκεί έπρεπε αναγκαστικά να περάσουμε από την Ηρώδου Αττικού του πλοίου. Πάντως γνωρίσαμε και μια όμορφη κοπέλα που φοβόταν τους σκύλους. Την έπεισα και κάθισε όμως στην άλλη πλευρά του τραπεζιού που είχα καταλάβει. Δυστυχώς κατέβηκε στη Σύρο.

Rebel: Σου είπα ότι εγώ δεν ανεβαίνω αυτή τη σκάλα!


Το τραπέζι μας

Απίστευτο αλλά, δυστυχώς, αληθινό!



Το σπίτι κουκλίστικο με μεγάλο περιφραγμένο κτήμα και μαλάκα ιδιοκτήτη (δεν μπορείς να τα ‘χεις όλα σ’ αυτήν την ζωή). Αν και εντυπωσιάστηκε από την ηρεμία των σκύλων, έχει και ο ίδιος 3 κυνηγόσκυλα σε μεγάλα κλουβιά, μου είπε 10 φορές σε ποιο σημείο (κάτω από μια συκιά) να βάλω δύο σκυλόσπιτα. Αν και του είπα ότι δεν επρόκειτο να τα δέσω, το επανέλαβε άλλες 9 φορές. Σταμάτησε όταν του ΄πα ότι θα τον έβλεπα στον ύπνο μου να μου λέει την ιστορία με τη συκιά.

Την επόμενη μέρα μου τηλεφώνησε ο γυιός του ιδιοκτήτη για να μου πει ότι δεν μπορούσε να μπει στο κτήμα γιατί φοβόταν τους σκύλους. Του απάντησα να ρωτήσει τον πατέρα του για τον χαρακτήρα τους κι ότι δεν υπήρχε κανένας λόγος να φοβάται. Επέμενε και μου ζήτησε να του πω τί ώρα θα πήγαινα σπίτι, ώστε να έρθει κι αυτός για να κάνω τις συστάσεις μεταξύ αυτού και των σκύλων. Του είπα ότι συνήθως γυρίζω μετά τις 2 το πρωί και τέλειωσε η ιστορία. Μου ξανατηλεφώνησε δύο ώρες αργότερα και μου δήλωσε περιχαρής ότι πήγε στο κτήμα κι έγιναν οι συστάσεις χωρίς πρόβλημα. Πάει κι αυτό. Οι σκύλοι δεν έχουν βγει ακόμα από το κτήμα, γιατί δεν υπάρχει σημείο που θα μπορούσαν να μείνουν λυτοί.

Η Ρόδος πολύ όμορφη. Η παλιά πόλη υπέροχη, κάναμε και γνωριμίες.

13 comments:

  1. Καλά ρε, άφησες μόνα τα σκυλιά στο κατάστρωμα, δεμένα κι ανήμπορα στις διαθέσεις της κάθε αναμαλιάρας σκυλούς.
    Σαν δεν ντρέπεσαι λέω εγώ...

    ReplyDelete
  2. @Monahikos Likos: Δεν μπορείς να φανταστείς Λύκε πόσες κοπέλες σταμάτησαν να τα χαϊδέψουν... Μακάρι να 'μουν κι εγώ έτσι ανήμπορος.

    ReplyDelete
  3. διακοπές με σκύλους...πρωτοπόρο σε βρίσκω..

    ReplyDelete
  4. @Μίμης Ζερβός: Καλησπέρα, για δουλειά ήρθα(με).

    ReplyDelete
  5. This comment has been removed by the author.

    ReplyDelete
  6. Ο Rebel και η Πέρσα τι λένε για όλα αυτά;

    ReplyDelete
  7. Τίποτε είσαι για καταγγελία στην φιλοζωϊκή.

    Δεν παίζει να παρατάς τους σκύλους κατάστρωμα και εσύ να απλώνεις αρίδα στην καμπίνα.

    ;)

    ReplyDelete
  8. Φαληράκι πήγες?

    ReplyDelete
  9. @Greek rider: Δήλωσαν αμφότεροι ότι δεν είχαν κανένα πρόβλημα.

    ReplyDelete
  10. @Βάσκες: Κι αν σου πω ότι αν και η καμπίνα ήταν δίκλινη κι είχα την αποκλειστική χρήση της, δεν χωρούσα;

    ReplyDelete
  11. @Μad: Ετοιμάζομαι...

    ReplyDelete
  12. Δεν πήγες για διακοπές στη Ρόδο, αλλά για δουλειά. (Mες στον Ιούλη;)
    Η άνεση των σκύλων κόστισε 1100 ευρώ.
    Το σπίτι το είδαμε σε προηγούμενο post, μαζί με όλα του τα τετραγωνικά.
    Πολύ large σε βρίσκω Swell!
    Καλές ..δουλειές, λοιπόν;)

    ReplyDelete
  13. @Wert01gf: Καλημέρα, κόψε κάτι γιατί δεν είμαι τόσο large. To σπίτι μας τελικά είναι άλλο κι αν εξαιρέσεις το κτήμα, πολύ διαφορετικό.

    ReplyDelete

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...