Ροδιακός γάμος

Το Σάββατο το βράδυ ήμουν καλεσμένος στο γάμο ενός συναδέλφου. Γάμος που έγινε σ’ ένα εκκλησάκι στη κορυφή κάποιου λόφου. Η θέα της πανσελήνου ήταν πραγματικά εκπληκτική. Την ώρα που τελείωσε ο γάμος, μάλλον κάποιος έλληνας αθλητής πρέπει να κέρδισε μετάλλιο στους Ολυμπιακούς. Το λέω αυτό, γιατί εκτοξεύτηκαν κάποια πυροτεχνήματα. Όσους παρευρισκόμενους ρώτησα «ξέρετε ποιος αθλητής κέρδισε μετάλλιο;» με κοιτούσαν σαν Κινέζο.

Μετά το γάμο δόθηκε δεξίωση στο ξενοδοχείο που βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου. Κατάλαβα έτσι ότι το εκκλησάκι στην κορυφή είναι branch office του ξενοδοχείου. Σε πίνακα που βρισκόταν έξω από την αίθουσα της δεξίωσης, υπήρχαν όλα τα ονόματα των καλεσμένων και ο αριθμός του τραπεζιού που θα καθόταν ο καθένας. Εγώ δεν μπόρεσα να βρω στην αλφαβητική λίστα το όνομά μου. Το βρήκα σε λάθος γράμμα. Θύμωσα κι ήθελα να φύγω, αλλά με μετάπεισαν οι συνάδελφοι. Μπαίνουμε στη μεγάλη αίθουσα. Από τα ηχεία ακούγεται ένα τραγούδι της Πρωτοψάλτη. Βρίσκουμε και καθόμαστε στο τραπέζι μας. Από τα ηχεία ακούγεται ένα άλλο τραγούδι της Πρωτοψάλτη. 

Παραγγέλνουμε κρασιά, ό,τι ήθελε ο καθένας, αλλά όλα από την ίδια τοπική οινοποιΐα. Από τα ηχεία ακούγεται ένα άλλο τραγούδι της Πρωτοψάλτη. Έρχονται τα κρασιά. Σερβιριζόμαστε. Από τα ηχεία ακούγεται ένα άλλο τραγούδι της Πρωτοψάλτη. Αρχίζουμε να συζητάμε, ακούγοντας τραγούδια της Πρωτοψάλτη. Ξαφνικά τα φώτα χαμήλωσαν, η Πρωτοψάλτη σταμάτησε κι άρχισε να προβάλλεται στην οθόνη η σπονδυλωτή υπερπαραγωγή (νομίζω) του Σπήλμπεργκ με τίτλο «Το ζευγάρι», γυρισμένη με τη μέθοδο in media res. Στην αρχή παρακολουθούμε το ζευγάρι σήμερα να βολτάρει σε ρομαντικές παραλίες. Πάντα αγκαλιά και κάθε 15 δευτερόλεπτα να φιλιέται. Αφού τελείωσε αυτό, απολαύσαμε τη ζωή του γαμπρού από βρέφος μέχρι σήμερα και μετά την ίδια ιστορία με τη νύφη. Στο τέλος ενώθηκε πάλι το ζευγάρι. Και το βλέπουμε στο λούνα παρκ. Στο τέλος της ταινίας ο κόσμος χειροκρότησε, γιατί προφανώς κατάλαβαν κάποιο κρυφό νόημα στην ταινία, κάτι που εγώ δεν κατάλαβα και γι’ αυτό δεν χειροκρότησα.

Τα φώτα δυναμώνουν. Στη σκηνή έχουν εμφανιστεί οι μουσικοί. Η Πρωτοψάλτη ευτυχώς μας τελείωσε. Οι μουσικοί παίζουν ένα βαλς, που πρώτο σηκώνεται να χορέψει το ζευγάρι. Μετά το βαλς, φάνηκε το υψηλό επίπεδο της τοπικής κοινωνίας: Άρχισαν τα δημοτικά με τα κλαρίνα! Η πίστα γέμισε από χορευτές κάθε ηλικίας και φύλου. Το κέφι χτύπησε το ταβάνι. Έκανε παρέα εκεί (στο ταβάνι) στα κόκκινα μικρά μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς, που βρέθηκαν εκεί όταν έσκασαν ένα μεγάλο κόκκινο μπαλόνι σε σχήμα καρδιάς. Φοβερό εφφέ! Ο κόσμος άρχισε να φεύγει στις 2 το πρωί.

Λίγο μετά έφυγα κι εγώ. Πλέον για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Αν (ξανα)παντρευτώ ποτέ, το γάμο μου θα τον κάνω στη Ρόδο.  Για να ζήσουν και οι δικοί μου φίλοι την ίδια υπέροχη εμπειρία.