Συναντήθηκαν δύο μεγάλα πνεύματα. Το ανύπαρκτο και το επηρμένο. Το ανύπαρκτο της Θεούσας (πράγμα λογικό κι αναμενόμενο) και το όμορφο και έξυπνο και ξεχωριστό (κατά δήλωση) της Μπαχαλού. Συνάντηση επικίνδυνη. Γιατί το μίγμα είναι εκρηκτικό. Οι κοινές αφετηρίες όμως (διάβαζε παιδικές προσλαμβάνουσες) καταλάγιασαν την αντάρα. Κι επιτεύχθηκε ο κοινός πλέον στόχος.
Η καμπύλωση της λογικής. Που καμπυλώνεται ανάποδα, κάτι σαν λόρδωση.
Το μπάχαλο το δημιούργησε η αντάρα. Και για να μην καμπυλώνεται η λογική, βγάλε τον καθρέφτη.
ReplyDeleteκαισκέψου να συναντήθηκαν μέσω του κ. αποτυχημένου που γεννήθηκε σ'ένα σπίτι θαρρείς και όλοι οι τρελοί είναι συγκεντρωμένοι εκεί μέσα, τι έχει να γίνει...η αγία τριάδα;
ReplyDeleteΈξυπνο, κομψό και περιεκτικό το post!
ReplyDeleteΛιτή αισθητικά αυτάρκης και δεικτική η απάντηση της museamuse!
Εγώ; ... πάντα αγαπούσα τις Μπαχαλούδες, ο θεός με αντιπαθεί βαθιά !
@grsail: Χαίρομαι που είπες ότι η απάντησή μου είναι δεικτική και όχι δηκτική.
ReplyDeleteΝα και μια ιστοριούλα ακόμα πιο ενδεικτική αλλά όχι τόσο λιτή:
Κάποτε ήταν ένα καραβάκι με πανιά που ταξίδευε ωραία και αμέριμνα στην ανοιχτή θάλασσα. Μια μέρα ήρθε μια φουσκοθαλασσιά και ανέβασε το καραβάκι στην κορυφή των κυμάτων. Στην αρχή το χαιρόταν το καραβάκι. Ωραία και ψηλά ήταν αυτά τα κύματα και γέμιζαν τα πανιά του. Νόμισε ότι θα μπορούσε να κάνει το πιο μακρινό του ταξίδι με αυτή τη φουσκοθαλασσιά.
Κάποια στιγμή όμως η φουσκοθαλασσιά παραφούσκωσε, αντάρα σκέτη, και εκσφεδόνισε το καραβάκι μακριά και το συνέτριψε. Έσπασε η καρίνα, η μάτσα πήγαινε πέρα δώθε με μανία και το καραβάκι παραλίγο να βυθιστεί. Κατάφερε ώστόσο σιγά-σιγά να βρει μια σταθερότητα αλλά νάσου έρχεται κι ένας δυνατός νοτιοανατολικός άνεμος και σχίζει τη μαΐστρα. Τσατάλια την έκανε. Τι να κάνει το καραβάκι; Τραβώντας κουπί πήγε προς τη στεριά, στο καρνάγιο, να δει μήπως μπορούσε να διορθώσει τη ζημιά. Καθώς πήγαινε, ρώτησε τη φουσκοθαλασσιά: "Γιατί βρε φουσκοθαλασσιά μου' κανες τέτοιο κακό;" Η απάντηση; "Εγώ είμαι φουσκοθαλασσιά! Φουσκώνω όποτε θέλω και λογαριασμό δε δίνω!"
Κι απ' αυτή την ιστορία βγαίνει και η γνωστή ρήση: "Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;"
@Museamuse: Σωστά, η αντάρα μπορεί να γίνει (και) επικίνδυνη μερικές φορές. Ωραία η ιστορία με το καραβάκι σας.
ReplyDelete@Grsail: Xαίρομαι που σου άρεσε, συνάδελφε. Κι σ' ευχαριστώ.
ReplyDelete@Anonymous: Μπράβο σου! Ανεβάζεις το επίπεδο των σχολίων. Να συνεχίσεις!
ReplyDelete