Επαφή

- Καλημέρα!
- Γειά σου.
- Τι κάνεις;
- Μου την έχει δώσει.
- Γιατί;
- Μα δεν βλέπεις τί γίνεται;
- Τι εννοείς, πολλά γίνονται, πάντα στο ίδιο μοτίβο.
- Τι λες ρε μαλάκα;
- Μαλάκα; Σε μένα μιλάς; Αποκλείεται!
- Ναι ρε, εγώ μιλάω σοβαρά.
- Σώπα!

- Θα σοβαρευτείς επιτέλους;
- Καλά, λέγε τι σ’ ενόχλησε τώρα.
- Η υποκρισία και η αλητεία.
- Μ’ αυτήν την ιεράρχηση;
- Έχει σημασία η ιεράρχηση, ρε;
- Τέλος πάντων. Κανένα από τα δύο δεν είναι πρωτόγνωρα για την ελληνική κοινωνία.
- Ε και; Επειδή έχουν ξαναγίνει, δεν πρέπει να μ’ ενοχλούν;
- Δεν βαριέσαι;
- Όχι ρε μαλάκα, δεν βαριέμαι. Μου τη δίνει ότι όλοι τώρα εκθειάζουν το Χριστόδουλο. Μου τη δίνει ότι ο Ζαχόπουλος θα καταθέσει λέει σ’ ένα μήνα, γιατί δεν το επιτρέπει η κατάσταση της υγείας του, ενώ του Σάββα Ξηρού του πήραν κατάθεση ενώ ήταν κομμάτια από τη βόμβα που έσκασε στα χέρια του.
- Σε καταλαβαίνω.
- Αυτό έλειπε, να μη με καταλαβαίνεις κι εσύ.
- Γιατί;
- Γιατί είσαι μαλάκας είπαμε!
- Τελικά έχεις πολύ πλούσιο λεξιλόγιο, σαν την Παπαρήγα.
- Χέσε με ρε με την παπάρα. Όλο παπάρες λέει.
- Ναι αλλά το ΚΚΕ ανεβαίνει.
- Γιατί σου είπε κανείς ότι οι μαλάκες στην Ελλάδα τέλειωσαν;
- Η αλήθεια είναι πως ούτε άκουσα ούτε κατάλαβα κάτι τέτοιο.
- Ε λοιπόν, εσύ τι κάνεις γι’ αυτό;
- Μ’ ενοχλεί κι εμένα, αλλά δεν τρελαίνομαι. Έχω σοβαρότερα πράγματα ν’ ασχοληθώ.
- Σαν τι;
- Άκου ένα. Όταν πήγαινα 5η Γυμνασίου κάλεσαν τον πατέρα μου στο σχολείο γιατί είχα μακριά μαλλιά. Μου αντιπρότεινε να έρθει η μητέρα μου. Όταν του είπα ότι η μητέρα μου είχε ήδη έρθει, αλλά δεν μπόρεσε να συνεννοηθεί με το Γυμνασιάρχη κι γι’ αυτό ο τελευταίος ζήτησε τον πατέρα μου, θύμωσε. Στο τέλος κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να το αποφύγει, οπότε με ρώτησε «Σε ποιό σχολείο πηγαίνεις;» Κατάλαβες τώρα;

Απάντηση δεν πήρε. Ο φίλος του είχε κλείσει το τηλέφωνο. Προφανώς του έλεγε μαλακίες.