Με την ευκαιρία της επετείου για τη ρίψη των δύο ατομικών βομβών στην Ιαπωνία, διαβάσαμε και είδαμε πάλι πολλά γι' αυτούς που εκτέλεσαν την αποστολή. Ακούσαμε ότι οι βόμβες συνέβαλαν καθοριστικά στο τέλος του πολέμου. Κάποια μέλη του πληρώματος του αεροπλάνου που έριξε τις βόμβες, δήλωσαν ότι έκαναν το καθήκον τους και ότι δεν έχουν τύψεις.
Η έννοια του καθήκοντος είναι πολύ μεγάλο ζήτημα. Δεν είναι εύκολο να πεις μέχρι ποιό σημείο εκτελείς εντολές αναντίρρητα και πότε αντιδράς. Υπάρχει όμως πάντοτε το ζήτημα του ανιστόρητου, του αμετανόητου, του ηλίθιου Αμερικάνου στρατιωτικού.
Ο λογαχός Γουίλιαμ Κάλεϊ το Μάρτιο του 1968 αποφάσισε κι εκτέλεσε με την ομάδα του την επίθεση στο χωριό Μάι Λάι στο Βιετνάμ. Το χωριό είχε εγκαταληφθεί από τους Βιετκόγκ και οι Αμερικάνοι βρήκαν μόνο γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Και τους εκτέλεσαν όλους! Σε συνέντευξή του μετά από χρόνια και αφού είχε φυλακιστεί για λίγο και για τα μάτια του κόσμου (είχε καταδικαστεί μόνον αυτός για το έγλημα) δήλωσε ότι αν του ξαναδινόταν η ευκαιρία, θα έκανε πάλι ακριβώς το ίδιο!
Τι περιμένεις από στρατόκαυλους που εκπαιδεύονται συστηματικά πως να δολοφονούν...
ReplyDeleteΞεχνάς το σοφό απόφθεγμα ότι "εκεί που τελειώνει η λογική αρχίζει ο στρατός".
Μια μικρή ιστορία.....
ReplyDeleteΠριν μερικά χρόνια μου δόθηκε να δακτυλογραφήσω μεταφρασμένα αποσπάσματα ενός βιβλίου που αφορούσε τον Οπενχάιμερ. Τη ζωή του στο Πρίνστον, τις σχέσεις του με τους άλλους επιστήμονες, Αϊνστάιν για λίγο, Μπορς και όλους όσους συμμετείχαν στην ατομική βόμβα.
Γιατί το γράφω..... γιατί περιέγραφε τις σκέψεις και τα συναισθήματα, πολιτικές επιλογές, πολεμικές τακτικές και γιατί
δεν έχω μπορέσει μέχρι σήμερα να το βρω και να το αγοράσω.
Ήταν ένα εκπληκτικό - απ' όσο διάβασα εγώ σε πρώιμο στάδιο, βιβλίο. Χωρίς δικαιολογίες...
Πίσω από τη δολοφονία των ανθρώπων αυτών από την ατομική βόμβα, υπήρξαν και οι άλλοι, οι πρωτεργάτες.... (καλοί και κακοί).
Πολλά είπα πρωί πρωί
Καλημέρα swell :-)
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά, με κάποιους που έχουν μετανιώσει (απο όσο δείχνει τουλάχιστον) κι ας έχει αυτό επιπτώσεις..
ReplyDeletehttp://www.ivaw.org/wintersoldier/testimony/racism-and-war-dehumanization-enemy-part-2/mike-prysner/video
http://www.youtube.com/watch?v=K-CpCUOygqU&feature=player_embedded
http://tomeoftheunknownblogger.wordpress.com/2010/01/05/who-is-mike-prysner/
καλημέρα :)
Νομιζω οτι ατομα που υπηρετουν σε νευραλγικες θεσεις και μοναδες οπου παιζεται η ζωη χιλιαδων αμαχων δεν εχουν ουτε λογικη, ουτε τυψεις και ακριβως γι αυτο τους επιλεγουν! Δεν νομιζω να παιρνουν οποιον κι οποιον σε τετοιες αποστολες...Ποιος λογικος ανθρωπος αντεχει να πατησει ενα τετοιο κουμπι γνωριζοντας τι ολεθρο θα προκαλεσει η πραξη του αυτη;!
ReplyDelete(Ειναι καθηκια απο χερι δλδ. για να πουμε την ωμη αληθεια!)
Kαλημερα, Swell!
Λύκε, το απόφθεγμα αυτό το έζησα σε όλο του το μεγαλείο, στο "ένδοξο" Πολεμικό Ναυτικο που είχα την "τύχη" να υπηρετήσω. Eτσι απέκτησα και τη "συμπάθεια" που έχω για τους ένστολους με όπλο.
ReplyDeleteBάσσια, θα πρέπει να είναι πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο. Ξέρεις τον τίτλο με τον οποίο κυκλοφόρησε;
ReplyDeleteΤρελέ, το γεγονός ότι κάποιοι βγαίνουν μετά και καταγγέλουν όσα είδαν ή έζησαν, δεν αλλάζει την ουσία που είναι ο στρατός. Ούτε το Πολεμικό Ναυτικό άλλαξε με αυτά που τους έσυρα στην ομώνυμη ετικέτα.
ReplyDeleteΕλβα, όπως τα λες γίνονται τα πράγματα. Αν δεν έχεις αυτήν τη λογική, δε θα σου αναθέσουν ποτέ σημαντικά καθήκοντα. Δεν θα το διακινδυνεύσουν.
ReplyDelete