Όταν η βλακεία θριαμβεύει

συνέχεια από 'δω

Βρήκες την εφημερίδα έτοιμη από τον πατέρα σου. Ευτύχησες να "θησαυρίσεις" με τους ισολογισμούς, που δημοσίευαν αναγκαστικά οι επιχειρήσεις στη μαυρόασπρη εφημερίδα σου. Μεγάλη τύχη αποτέλεσε και το γεγονός ότι το 2004 διεξάγαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και η έδρα σου ήταν στο Μαρούσι, "εκεί που γίνονταν όλα". Είχες και μικρό κόστος, λόγω του μικρού προσωπικού. Προσέλαβες και την πρώην γυναίκα σου, τη διαβόητη κα Χάρρου.

Επηρεαζόμενος από αυτή, πήραν τα μυαλά σου αέρα. Αγόρασες ένα οικόπεδο σε μια καινούργια περιοχή του Αμαρουσίου, που δημιουργήθηκε με τους Ολυμπιακούς. Η περιοχή είχε ορισθεί ως αμιγώς κατοικίας. Η κα Χάρρου σε έπεισε να αγοράσεις εκεί το οικόπεδο και να ανοικοδομήσεις γραφεία... Της ανέθεσες την ανοικοδόμηση. Αυτή, ως γνήσια Πασόκα, την ανέλαβε προθύμως. Ισχυρίζεται ότι γι' αυτήν τη βοήθειά της, την ευγνομωνείς.

Την ευγνομωνείς, γιατί σε έπεισε να χτίσεις ένα κτίριο γραφείων σε περιοχή που απαγορευόταν. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα αφ' ενός να πληρώσεις πρόστιμο για να μπορέσεις να λειτουργήσεις και αφ' ετέρου να μη μπορείς να βάλεις ταμπέλα με το όνομα της επιχείρησης. Η κα Χάρρου βρήκε και επέλεξε όλους τους ανθρώπους που χρειαζόταν. Τον αρχιτέκτονα, τον μηχανικό, τον ηλεκτρολόγο, τον υδραυλικό, όλους. Εσύ ήσουν πολύ απασχολημένος για να ασχοληθείς με τη διαδικασία αυτή.

Η κα Χάρρου λοιπόν σου έκτισε γραφεία, που δεν είναι γραφεία, σε μια περιοχή όπου απαγορεύεται. Δεν είναι γραφεία, γιατί στη διαρρύθμιση του κτιρίου πρυτάνευσαν οι παιδικές προσλαμβάνουσες και η αισθητική που έχει. Έτσι, τα γραφεία είναι πολυτελή, το δικό σου και της κας Χάρρου ίσως να καταλαμβάνουν το 30% του συνολικού εμβαδού του χώρου γραφείων. Φρόντισε δε να υπάρχει αποκλειστική τουαλέτα και στο δικό της γραφείο.

Έβαλε πλακάκια Murano στην είσοδο. Στο σημείο όπου υπήρχαν οι σωληνώσεις του φυσικού αερίου, είχε τη "φαεινή" ιδέα, αφού τις ξήλωσε, να φτιάξει μια μικρή "όαση νερού". Έτσι το κτίριο δεν έχει κεντρική θέρμανση. Όταν το νερό άρχισε να έχει διαρροή, έβαλε στη θέση του άσπρα βότσαλα. Τα οποία, μου έχει πει, ότι τα τοποθέτησε η ίδια ένα - ένα. Είναι υπερήφανη και για τον φωτισμό αυτού του πράγματος. Μάλλον έχει μια "ιδιαίτερη" σχέση με το φωτισμό, γιατί σε κάθε χώρο υπάρχουν πάρα πολλά φώτα. Σε 6 τετραγωνικά, δηλαδή, μπορείς να δεις και 6 φωτιστικά στην οροφή. Όταν ρώτησα σχετικά την κα Χάρρου, μου απάντησε "μα δεν τα ανάβουμε ποτέ όλα μαζί". Άρα να καταλάβω ότι τα βρήκατε δωρεάν και ο ηλεκτρολόγος δεν πληρώθηκε για την εγκατάσταση των εκατοντάδων φωτιστικών;

Για να καταλάβει αυτή έναν τεράστιο χώρο, τα υπόλοιπα γραφεία είναι μικρά. Στη αίθουσα σύνταξης δε, κάθονται "ο ένας πάνω στον άλλο". Αν προστεθεί ένας επιπλέον συντάκτης, η μόνη λύση είναι αντί για γραφείο να του δώσουν μια σιδερώστρα, που είναι μικρή και διπλώνεται.

Το "μεγαλείο" της σκέψης της κας Χάρρου αποθεώνεται στην οργάνωση των γραφείων. Η ρεσεψιόν στην είσοδο είναι συνήθως άδεια. Όταν κάποιος χτυπά το κουδούνι, τον ρωτούν από το θηρετηλέφωνο για να δουν αν θα ανοίξουν. Όπως κάνουν στις πολυκατοικίες. Όταν παίρνεις τηλέφωνο, η τηλεφωνήτρια απαντά πάντα με ένα "ναι;". Η κα Χάρρου της έχει απαγορεύσει να απαντά με το όνομα της επιχείρησης. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι τα γραφεία δεν είναι και "πολύ νόμιμα" στο συγκεκριμένο δρόμο, ή στην "ειδίκευσή" της στην οργάνωση.

Όταν εκτύπωνα ένα έγγραφο, είχα δύο επιλογές για το από πού θα έπαιρνα την εκτύπωση: Ή θα κατέβαινα έναν όροφο, ή θα έσκυβα ανάμεσα στα πόδια της κας Χάρρου. Γιατί εκεί είχε τοποθετήσει τον έναν εκτυπωτή.

                                                                                                                                            ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ