Δεν είναι μόνο 26 τα χρόνια της απόλυτης αδράνειας (sic) της δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη δεν αδράνησε μόνο απέναντι στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ. Η ελληνική δικαιοσύνη "φημίζεται" για την αδράνειά της απέναντι σε αυτούς που κρίνει η ίδια ότι πρέπει να αδρανήσει. Όπως "φημίζεται" για την ταχύτητά της απέναντι σε αυτούς που θεωρεί επικίνδυνους για την καθεστηκυία τάξη. Και αυτή η καθεστηκυία τάξη είναι μονίμως αυτή που εξυπηρετεί τους πολιτικά ή/και οικονομικά ισχυρούς και μόνον αυτούς.
Από το 1970 κρατάει αυτή η κολώνια της δικαιοσύνης, με τη γυναίκα του Νιάρχου που βρέθηκε νεκρή, αποτέλεσμα δολοφονίας σύμφωνα με τον εισαγγελέα, αυτοκτονία σύμφωνα με το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Το "στιγμιαίο έγκλημα" της χούντας, αυτό που κράτησε 7 χρόνια, είναι άλλη μια "επιτυχία" της δικαιοσύνης δια του Αρείου Πάγου. Η εκτέλεση του Κουτσάκη στην Κρήτη είναι άλλο ένα "άλυτο" έγκλημα για τη δικαιοσύνη. Και στις τρεις αυτές περιπτώσεις η δικαιοσύνη βρέθηκε αντιμέτωπη με τεράστια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και ενέδωσε.
Γι' αυτό μην χαίρεστε για τη σύλληψη των Χρυσαυγιτών εγκληματιών. Μαζί και πριν από αυτούς υπάρχουν εκατοντάδες Έλληνες που θα έπρεπε να είναι ήδη στη φυλακή. Αλλά είπαμε, αυτή η κολώνια διαρκεί στο χρόνο...
Περισσότερα εδώ.
Περισσότερα εδώ.
No comments:
Post a Comment