Μια ιστορία (γ’)

Το sex ήταν πολύ καλό, καλύτερο από την πρώτη φορά. Όταν έφευγε τα ξημερώματα, του είπε ότι την Παρασκευή θα επέστρεφε για να περάσουν μαζί το Σαββατοκύριακο. Την Παρασκευή το πρωί αυτός ξύπνησε πολύ νωρίς, για να προλάβει να ετοιμάσει το σπίτι πριν φύγει για το γραφείο. Τσακίστηκε να γυρίσει και σχετικά νωρίς το απόγευμα, για να τελειώσει με το σπίτι.
Εκείνη εμφανίστηκε κατά τις 11 το βράδυ. Ήταν χαρούμενη κι η συζήτηση πολύ ευχάριστη. Σύντομα του πρότεινε να καθίσει δίπλα της και ξάπλωσε στα πόδια του. Κατά τι τρεις κοιμήθηκαν. Του ζήτησε, επειδή αυτός θα ξυπνούσε νωρίς, να της φέρει εφημερίδα το πρωί. Ξύπνησε όντως πρώτος και πήγε για εφημερίδα και τσιγάρα. Δικά της και δικά του. Λίγο μετά τις 10 την ξύπνησε χαϊδεύοντάς της την πλάτη. Όταν σηκώθηκε από το κρεβάτι, πήγε αθόρυβα στο δωμάτιο που ήταν το γραφείο που δούλευε αυτός και τον τρόμαξε. Την αγκάλιασε και τη φίλησε, αυτή έκατσε πάνω στο γραφείο και τον ρώτησε για τη δουλειά του. Λίγο μετά έκατσε πάνω του κι έκαναν έρωτα. Αργότερα έφτιαξαν μαζί καφέ και κάθισαν έξω γιατί είχε ήλιο. Κατά τη μία κατέβηκαν στη θάλασσα, αλλά δεν έκαναν μπάνιο.

Το μεσημέρι πήγαν για φαΐ σ’ ένα κοντινό εστιατόριο. Αυτός είχε τη φαεινή ιδέα να της πει ότι το καλοκαίρι το εστιατόριο μάζευε περίεργο λαϊκό κόσμο. Όταν αυτή τον ρώτησε τι εννοούσε, της είπε «πρέπει να δεις πως είναι ντυμένες οι κοπέλες. Οι οποίες συνήθως εμφανίζονται με ξώβυζα.» «Αν το καλοκαίρι είμαστε μαζί, προβλέπω ότι θα χωρίσουμε» είπε εκείνη. «Τι εννοείς;» τη ρώτησε. «Ντύνεσαι κι εσύ έτσι;» «Ναι» απάντησε εκείνη. Και η συζήτηση σταμάτησε εκεί.


Το απόγευμα πήγαν μια μεγάλη βόλτα με τα πόδια. Αργότερα, το βράδυ κουβεντιάζοντας ξαναέφερε αυτή το θέμα στη συζήτηση και τον ρώτησε γιατί τον ενοχλούσε ένα τέτοιο ντύσιμο. Της ανέπτυξε τη θεωρία του: «Κατ’ αρχήν δεν είναι τόσο ότι με ενοχλεί, όσο ότι το θεωρώ μειωτικό για μια γυναίκα να ντύνεται έτσι». «Γιατί είναι μειωτικό;» ρώτησε. «Είναι μειωτικό γιατί μ’ αυτό το ντύσιμο δείχνει ότι δεν πιστεύει πως έχει άλλο τρόπο να τραβήξει την προσοχή. Και γι’ αυτό, αποφασίζει να επιδεικνύει εκείνα τα μέρη του σώματός της που η ίδια τα θεωρεί δυνατά της σημεία. Βασικές αρχές σημειολογίας» της απάντησε. «Εάν εσύ φοράς ξώβυζα, όπως είπες, γιατί τα φοράς;» «Γιατί μου αρέσουν αυτά τα ρούχα» του είπε. «Δεν είναι αυτό, αισθάνεσαι ανασφάλεια και γι’ αυτό ντύνεσαι έτσι» επέμεινε αυτός. «Θεωρείς ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος να τραβήξεις την προσοχή κάποιου. Και κάνεις μεγάλο λάθος, γιατί και πολύ όμορφη είσαι και έξυπνη είσαι και δεν έχεις ανάγκη να μεταχειρίζεσαι τέτοιους τρόπους». Κάποια στιγμή της έκανε μια ερώτηση που εκείνη δεν μπόρεσε να πει κάτι άλλο από το: «Αν το θέτεις έτσι, έχεις δίκιο.»


Την Κυριακή ο καιρός χάλασε και ψιλόβρεχε. Αυτός είχε να δουλέψει λίγο κι έτσι εκείνη πήγε και ψώνισε για το μεσημεριανό φαγητό, γιατί στο σπίτι (κλασσικά) δεν υπήρχε τίποτα. Μαγείρεψε εκείνη. Αυτός μετέφερε τα πιάτα στο καθιστικό κι έβαλε μια ταινία στο DVD. Όταν πήγε κι εκείνη στο τραπέζι κι είδε την τηλεόραση να παίζει του είπε: «Με ρώτησες αν εγώ ήθελα να δω ταινία;» «Την έβαλα για να χαζεύουμε όσο θα τρώμε.» «Αυτό που έκανες δεν είναι σωστό, έπρεπε να με ρωτήσεις πρώτα», είπε. «Μην το κάνεις θέμα, αν θες την κλείνω» πρότεινε αυτός. «Όχι, άστη να δούμε την ταινία.» Μετά από λίγο την ταινία την έβλεπε με ενδιαφέρον, μόνον αυτή. Του άλλου δεν του άρεσε.


Αφού έφαγαν, έφτιαξαν καφέ κι άρχισαν πάλι τη συζήτηση για χιλιάδες θέματα. Συζήτησαν και για βιβλία. Επειδή εκείνη δεν είχε διαβάσει το «Λύκοι Σας Παρακαλώ Μην Κλαίτε» του Φάρλευ Μόατ και το «Ο Δρόμος» του Τζακ Κέρουακ, ήταν τα δύο βιβλία που της πρότεινε να τα πάρει σπίτι της για να τα διαβάσει. Πριν πάνε για ύπνο, είχαν αποφασίσει ότι το επόμενο πρωί αυτός θα έφευγε νωρίς για το γραφείο κι εκείνη θα έφευγε όποτε ήθελε. Της είπε και που θα έβρισκε τα κλειδιά του σπιτιού που θα έπαιρνε μαζί της, όταν έφευγε.


Τη Δευτέρα δεν μίλησαν στο τηλέφωνο. Ο φίλος μου μου εκμυστηρεύτηκε ότι δεν της είχε τηλεφωνήσει ποτέ στο σπίτι της, αν και είχε τον αριθμό. Επέλεξε να το κάνει αυτό γιατί η κοπέλα δεν έμενε μόνη της. Έμενε με τη μητέρα της και τον αδελφό της. Έτσι τα βράδυα, συνήθως τον έπαιρνε αυτή τηλέφωνο. Τη Δευτέρα πάντως δεν του τηλεφώνησε. Της τηλεφώνησε αυτός από το γραφείο το μεσημέρι της Τρίτης.
- «Καλημέρα, καλά είσαι;»
- «Καλημέρα, καλά είμαι.»
- «Που εξαφανίστηκες;»
- «Δεν κατάλαβες;»
- «Τι να καταλάβω;»
- «Ότι μετά από αυτό που έκανες, δεν θέλω να σε ξαναδώ. Δεν μου κάνεις.»
- «Τι σου έκανα; Τι ήταν αυτό το τόσο τραγικό που έκανα, που σε εξόργισε τόσο και σε οδήγησε σ’ αυτή την απόφαση;»
- «Ξέρεις πολύ καλά τι έκανες! Μην προσποιείσαι ότι δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ.»
- «Σου μιλάω ειλικρινά. Δεν μπορώ να καταλάβω. Είναι κάτι που έκανα ή που είπα;»
- «Είναι κάτι πολύ χοντρό που έκανες!»
- «Χριστός και Παναγία. Τι είναι αυτό το πολύ χοντρό που έκανα; Πες μου επιτέλους!»
- «Την Κυριακή το πρωί όταν με ξύπνησες, δεν μου είχες ετοιμάσει πρωινό και καφέ!»
- «Έχεις δίκιο. Με συγχωρείς. Αλλά αποτελεί αυτό τόσο σοβαρό λόγο που να σε κάνει έξαλλη;»
- «Δεν είμαι έξαλλη. Απλά κατάλαβα ότι δεν ταιριάζουμε. Δεν μου κάνεις!»
- «Δεν είσαι ειλικρινής. Κάποιος άλλος είναι ο λόγος.»
- «Όχι.»
- «Αποκλείεται. Πες μου σε παρακαλώ τι συνέβη πραγματικά»
- «Δεν πρόκειται.»
- «Γιατί;»
- «Γιατί αν σου πω, θα αρχίσεις να μου αναπτύσσεις πάλι τις δικές σου απόψεις, τα δικά σου επιχειρήματα.»
- «Σου υπόσχομαι ότι δεν θα πω τίποτα.»
- «Δεν σου αρέσει ο τρόπος που ντύνομαι. Είσαι πολύ συντηρητικός.»
- «Ο.Κ. Σ’ ευχαριστώ, γειά σου.»
- «Γειά.»


Συμπέρασμα: Μη λες ΠΟΤΕ κάτι σε κάποιον, που μπορεί να θεωρήσει ότι τον αφορά ή ότι τον προσβάλλει. Οι περισσότεροι άνθρωποι, φίλε μου, θεωρούν αυτό που είναι ή που κάνουν, ταμπού. Και ως ταμπού είναι υπεράνω κριτικής. Είναι θέματα που δεν τα «ακουμπάμε» ποτέ! Διαφορετικά, καιγόμαστε. Κάηκες φίλε μου. Λυπάμαι πραγματικά.