"...We worked with an excellent, progressive foreign minister named George Papandreou. Born in the United States to an American mother, educated at Amherst, son and grandson of Greek prime ministers, Papandreou was a problem solver determined to end the state of near war that had existed between Greece and Turkey since 1955... He was determined, as well, that Greece would use its membership in the EU and its economic strength to become the stibilizing power in the Balkans. The United States supported these goals with enthusiasm..."
Από το βιβλίο "Diplomacy Lessons" του John Brady Kiesling.
Τι όμορφο που είναι να σε επιβραβεύουν με τέτοιο τρόπο... Κι εσύ να τους επιβεβαιώνεις. Οι Τούρκοι μας ρωτούν τι άλλο θέλουμε, την ώρα που μας παίρνουν πίπες και η οικονομική μας δύναμη είναι τόσο μεγάλη, που όχι μόνο σταθεροποιήσαμε τα Βαλκάνια, αλλά κόβουμε από πάνω μισθούς και συντάξεις.
Κι εμείς είμαστε περήφανοι σα να μας έλαχε ο πρώτος λαχνός και σαν γνήσια Αμερικανάκια ψηφίσαμε το κελεπούρι. Και μας έδωσε αγγούρι.
Εσύ να τα βλέπεις που τσακώνεσαι με την Τσαούσα και το Τζονάκο....
ReplyDeleteΦαντάζομαι, ότι το απόσπασμα, που παραθέτεις, γράφτηκε όταν ήμασταν, όντως, οικονομικός ρυθμιστής των Βαλκανίων και γίνονταν προσπάθειες ειρήνευσης στο Αιγαίο.
ReplyDeleteΤο γεγονός ότι η βαλκανική εξωτερική πολιτική της Ελλάδας εγκαταλείφθηκε μετά το 2004 δεν νομίζω ότι βαρύνει τον ΓΑΠ.
Σίγουρα, μπορείς να του προσάψεις πολλά, αλλά όχι αυτό, οπότε, ειλικρινά, αναρωτιέμαι πως έφτασες στο συμπέρασμα σου...
έλα μου ντε πως έφτασες σε τέτοιο συμπέρασμα...?
ReplyDeleteΓια εξηγείσου.
εξηγήσου, γαμώ το δαιμονα του πληκτρολόγιου...
ReplyDeleteΕ, λοιπόν σημερα και οι δυο,αποφασισαμε να ασχοληθουμε με τα Βαλκάνια. Τυχαιο; Δεν νομιζω.
ReplyDeleteSwell, μην μου βάζεις και άλλα κομματάκια που κουμπώνουν τόσο καλά στο μεγάλο puzzle, θα ...ΞΕΦΩΝΙΣΩ!!!
Λύκε, ποτέ δεν τσακώνομαι με τον τοίχο. Δεν έχει νόημα.
ReplyDeleteS_pablo, όταν λες ότι ήμασταν ρυθμιστές μήπως εννοείς το εμπάργκο στα Σκόπια, που έγινε για να θησαυρίσουν με τη μαύρη αγορά πετρελαίου κάποιες γνωστές οικογένειες; Ή όταν συμμετείχαμε στο βομβαρδισμό της Σερβίας με την παροχή διευκολύσεων στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ;
ReplyDeleteΜήπως να προσέχεις τον ήλιο;
Μην ανησυχείς Κατερίνα, έχει πάρα πολλά κομματάκια το puzzle του ΓΑΠ. Και όταν το φτιάξεις, θα δεις ότι απεικονίζει το gap, το κενό...
ReplyDeleteΚάθε έπαινος από εκεί, είναι μομφή εδώ.
ReplyDeleteΣωστούς σας βρίσκω Αθλιοι. Μόνο ξένοι τον επαινούν κι ο παππούς που ισχυρίζεται ο ΓΑΠ ότι προσφέρθηκε να του δώσει ένα μισθό. Ιστορία που έδωσε το γνωστό άσμα. Δεν τολμά να ρωτήσει κι εμάς να του πούμε τη γνώμη μας στα γαλλικά.
ReplyDeleteΤωρα, Swell, μου θυμισες παλια στιγμιοτυπα ειδησεων που εδειχναν τον Γκορμπατσωφ αν θυμασαι να τον επαινουν οι Αμερικανοι με τα πιο κολακευτικα λογια! Απο τοτε καταλαβα ποσο ...καλο ειναι να σε επαινει η Αμερικη! ;(
ReplyDeleteΕτσι είναι Ελβα, όταν επαινούν κάποιον οι Αμερικανοί, πρέπει οι πατριώτες αυτού του κάποιου ν' αρχίσουν να ψάχνονται γιατί, βρε παιδί μου, πως γίνεται και τους βγαίνει πάντα σε κακό...
ReplyDelete